بازتاب داستان یوسف (ع) درآینه اشعار شیخ آذری اسفراینی

سوره یوسف یکی از پر رمز و رازترین سورههای قرآن است که به علت اثر مهمی که در تکمیل نفس و تعلیم و تربیت انسان برعهده دارد خداوند آن را »احسن القصص « نامیده است . کمتر سخنوری است که در سرودههای خود نامی از یوسف نیاورده باشد زیرا آنچه که مربوط به حوادث و سرگرمی های زندگی است از عشق و سیاست ، راستی و درستی و دروغگویی و محبت و حسادت و جز آن غالبا در طی این داستان بیان شده است . آذری اسفراینی از جمله شاعرانی است که در اشعار خود از این داستان الهام گرفته و به وجوه گوناگون این داستان از قبیل : دلدادگی زلیخا به یوسف ، ح سن یوسف ، بوی پیراهن یوسف ، به چاه افتادن یوسف ، نجات یوسف از چاه، طاس یوسف ، سجده کردن برادران بر یوسف و ... اشاره کرده است . وی در دیوان اشعار خود ۳۱ بار به طور مستقیم از یوسف (ع) نام برده و در ۶ مورد با القابی مانند صدیق ، پور کنعان و عزیز مصر ازو یاد کرده و بخش هایی از داستان او را بازگو نموده است . وی در بیتی در وصف حضرت علی (ع) او را همپایه یوسف می داند. و در جای دیگر حضرت علی و علی بن موسی و امام زمان را در زیبایی به یوسف مانند می کند، همچنین جدا شدن روح انسانی از عالم معنا را افتادن یوسف در چاه تعبیر کرده است . آذری از تعابیر دیگر مانند یوسف گمگشده، بیت الحزن، عزت یوسف بعد از گرفتاری نیزدر اشعار خود بهره جسته است .

کلیدواژه ها:

قرآن ، حضرت یوسف (ع) ، حضرت یعقوب (ع) ، آذری ، اشعار.