اضطراب اجتماعی در دانشجویان: نقش سبک های خودگویی و نشخوار فکری

اضطراب اجتماعی ، سومین اختلال روانشناختی شایع است که به نظر می رسد عوامل شناختی -رفتاری نقش مهمی در بروز و شکل گیری آن دارند؛ در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش سبک های خودگویی و نشخوار فکری در پیش بینی اضطراب اجتماعی دانشجویان انجام شد. ۲۵۱ نفر از دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به پرسش نامه های اضطراب اجتماعی کانر و همکاران (SPIN)، سبک های خودگویی کالوت و همکاران (STI) و نشخوار فکری نولن -هوکسما و مارو (RRS) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری در بستر نرمافزار آماری SPSS-۲۶ آزمون شد. نتایج ضرایب همبستگی نشان داد که خودگویی مثبت با اضطراب اجتماعی ، رابطه منفی معناداری دارد (۰۱/۰(P< و خودگویی منفی با اضطراب اجتماعی ، رابطه مثبت معناداری دارد (۰۱/۰(P<؛ همچنین نشخوار فکری و مولفه های آن با اضطراب اجتماعی رابطه مثبت و معناداری دارد (۰۱/۰P<؛ ۰۵/۰.(P< رگرسیون چندمتغیره نیز نشان داد که خودگویی مثبت و خودگویی منفی ، اضطراب اجتماعی را به طور معناداری پیش بینی می کنند (۶۰۵/۰β=-، ۰۰۱/۰P<؛ ۰۹۹/۰β=، ۰۳۴/۰.(P< همچنین نشخوار فکری می تواند اضطراب اجتماعی را به طور معنادار پیش بینی کند (۱۹۴/۰β=، ۰۰۱/۰.(P< نتایج جدول رگرسیون نشان داد که این مولفه ها در مجموع حدود ۴۷ درصد از واریانس اضطراب اجتماعی را تبیین می کنند (۴۷۴/۰= ۲.(R باتوجه به نتایج حاصل از داده ها، سبک های خودگویی و نشخوار فکری در پیش بینی اضطراب اجتماعی دانشجویان نقش دارند؛ افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی درباره ارزیابی دیگران از عملکرد خود، نگران هستند و خودگویی منفی و نشخوار فکری با محدود کردن منابع شناختی و تمرکز بر پیش بینی و مرور تجارب منفی ، شرایطی را برای ارزیابی درونی فراهم می کند که اضطراب اجتماعی فرد را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

اضطراب اجتماعی ، خودگویی مثبت ، خودگویی منفی ، نشخوار فکری ، دانشجویان