بررسی اثربخشی روش درمانی شناختی و رفتاری بر مهارت های گفتاری و شناختی در کودکان اتیستیک

ارتباط های انسان از طریق زبان کلامی و غیر کلامی صورت می گیرد. مهارت های مکالمه ای مهم ترین مهارت های کاربرد شناسی زبان به شمار می روند و از جمله اختلالاتی که نقص های چشمگیر کاربردشناسی زبان در آنها مشهود است ، کودکان دارای اختلال اتیسم هستند. هدف از این پژوهش عملکرد مهارت های گفتاری و شناختی و بررسی شدت این اختلال در ۶۰ کودک مبتلا به اتیسم فارسی زبان در دایره سنی ۸-۴ سال است . در حال حاضر روش های مختلفی برای درمان اتیسم از سوی پژوهشگران ارائه گردیده است . هدف پژوهش حاضر نیز مقایسه اثربخشی دو روش مداخله ای درمان شناختی (HMTM) و روش تحلیل رفتار کاربردی (ABA) در بهبود گفتار کودکان مبتلا به اتیسم بوده است . روش کار: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی است . آزمودنی ها شامل ۶۰ کودک مبتلا به اتیسم هستند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی در دو گروه درمانی تحلیل رفتار کاربردی و شناختی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش نیز زیرآزمون سنجش رشد نیوشا برای سنجش مهارت های گفتاری و شناختی و آزمون سنجش میزان درخودماندگی کارز-۲ بوده است . تمامی این کودکان نیز توسط روانپزشک کودک، متخصص اعصاب کودک و متخصص اطفال مورد ارزیابی قرار گرفتند و بر اساس ملاکهای درخودماندگی بر اساس نسخه پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی بررسی گردیدند. در نهایت نیز داده ها با روش های تحلیلی آماری کوواریانس و در محیط SPSS-۱۹ تحلیل گردید. یافته ها: نتایج گویای آن است که میان نمره های آزمودنی های اتیستیک در مهارت های زبان گفتاری و شناختی بر اساس روش درمانی تحلیل رفتار کاربردی و روش شناختی تفاوت معناداری وجود دارد (۵/۰.(p< نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت روش شناختی می تواند در درمان اختلال زبان کودکان مبتلا به اتیسم تاثیر بهتری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

روش درمانی شناختی ، زبان گفتاری ، شناخت ، اتیسم