نقش میانجی مشارکت جامعه در نگرش ساکنان توسعه گردشگری پایدار و رفتار مسئولانهمحیطی (مطالعه موردی: روستای گردشگری شمیرانات)

هنگامی که مفهوم توسعه گردشگری پایدار معرفی می شود، نگرش ساکنان را تعیین می کند، تاثیر آن را بر مشارکت آنها در امور عمومی و اهمیترفتار مسئولانه زیست محیطی آنها می سنجد. لذا این مطالعه به بررسی نقش میانجی مشارکت جامعه در نگرش ساکنان توسعه گردشگری پایدار ورفتار مسئولانه محیطی (مطالعه موردی: روستاهای گردشگری شمیرانات) پرداخت. با استفاده از نظرسنجی از ۳۴۹ ساکن از ۱۰ روستای گردشگریشمیرانات، بر اساس پرسشنامه های نگرش به توسعه پایدار، مشارکت جامعه و رفتار مسئولانه زیست محیطی که مقدار آلفای محاسبه شده، برای متغیرهای تحقیق بالای ۰/۷ بدست آمد و با استفاده از روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار اسمارت پی ال اس Smart Pls روابط پیچیده بین نگرش، مشارکت جامعه، و رفتار مسئولانه محیطی درگیر را بررسی شد. نتایج نشان می دهد که نگرش ساکنان نسبت به توسعه گردشگریپایدار به طور مثبت و قابل توجهی بر مشارکت جامعه و رفتار مسئولانه محیطی تاثیر می گذارد. میزان مشارکت ساکنان جامعه نیز بر رفتار مسئولانهمحیطی تاثیر مثبت می گذارد. نگرش ساکنان نسبت به توسعه گردشگری پایدار نیز مستقیما بر رفتار مسئولانه زیست محیطی و همچنین به طور غیرمستقیم بر رفتار از طریق میانجی «مشارکت جامعه» تاثیر می گذارد. در نتیجه موسسات آموزش مدنی گردشگری پایدار جامعه را توسعه دهند، و انسجام و بینش برای رویدادهای آگاهی برای ترویج نگرش های توسعه گردشگری پایدار صورت پذیرد

کلیدواژه ها:

گردشگری پایدار ، توسعه گردشگری پایدار ، رفتار مسئولانه محیطی ، مشارکت جامعه ، روستاهای گردشگری شمیرانات.