سیر تکامل روش طراحی مستقیم بر اساس تغییرمکان (DDBD)

طی دو دهه ی اخیر، با ظاهر شدن نواقص و معایب روشهای طراحی سنتی (روش نیروی )، برخی از محققان را بر آن داشت که آن نواقص را مرتفع سازند ، بنابراین این امر موجبات ظهور روشهای طراحی لرزه ای براساس عملکرد را برای طراحی سازهها فراهم آورد. پس از سال ۹۰ میلادی به بعد، توجه عدهای از اهل تحقیق به موضوعاتی مانند تغییرشکل ها، رفتار یا عملکرد و همچنین طراحی ظرفیتی برای سیستمهای باربر سازه ای ، موجب ایجاد نگرش جدید؛ به نام طراحی برمبنای عملکرد برای سازهها گردید، همین امر تا به حال باعث شده است که روشهای طراحی براساس عملکرد مختلف از قبیل ؛ روش طرح پلاستیک مبتنی بر عملکرد، روش طیف نقطه تسلیم ، روش طراحی مستقیم براساس تغییرمکان و همچنین روش نیروی جانبی اصلاح شده، که دارای قابلیت توصیف نسبتا خاص از رفتار یا عملکرد، تغییرشکلها و شکل پذیری سازه که ارتباط مستقیم با میزان خسارت وارد شده به سازه را دارند برای سیستمهای باربر سازهای توسط دانشمندان سازه، نوع آوری و عرضه شود. و همچنین نتایج بررسی تحقیقات دلالت بر دقت مناسب و توانایی روش طراحی مستقیم براساس تغییرمکان در طراحی لرزه ای سازهها و ارضای سطوح عملکردی است .

کلیدواژه ها:

طراحی مستقیم براساس تغییرمکان ، طراحی براساس نیرو ، سطوح عملکردی