بررسی رابطه بین سبک مدیریت کلاس با اشتیاق تحصیلی دانش آموزان

هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط سبک مدیریت کلاس و تدریس تحول آفرین معلم با اشتیاق تحصیلی دانش آموزان دوره ی اول متوسطه بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه ی آماری پژوهش ۹۴۶۳ نفر دانش آموز دختر و پسر و ۴۱۶ نفر دبیر مدارس متوسطه اول ناحیه ۲ شهرستان ارومیه در سال تحصیلی ۹۶-۹۵ بود. از بین آن ها ۱۸۴ معلم به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای و ۳۶۸ دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های نگرش و باورهای معلمان در مورد سبک مدیریت کلاس مارتین و بالدوین (۱۹۹۸)، پرسشنامه تدریس تحول آفرین بیچامپ و همکاران (۲۰۱۰) و پرسشنامه اشتیاق تحصیلی اسکاوفیلی و همکاران (۲۰۰۲) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و روش های آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به روش ورود) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین سبک مدیریت کلاس تعاملی با اشتیاق تحصیلی دانش آموزان رابطه ی مثبت معنادار وجود دارد، ولی بین سبک مدیریت غیر مداخله گر و اشتیاق تحصیلی رابطه ی منفی معنادار وجود دارد، همچنین بین تدریس تحول آفرین و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد. تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که از ابعاد تدریس تحول آفرین بعد نفوذ آرمانی، انگیزش الهام بخش، ملاحظات فردی پیش بین معنادار اشتیاق تحصیلی دانش آموزان در جهت مثبت می باشد و بین بعد تحریک عقلانی با اشتیاق تحصیلی رابطه غیر معنادری وجود دارد و با (۰۰۲/۰= Beta) کمترین توان را در پیش بینی اشتیاق تحصیلی دانش آموزان دارد. از میان سبک های مدیریت کلاس، سبک مدیریت تعامل گرا پیش بین معنادار اشتیاق تحصیلی در جهت مثبت و سبک غیر مداخله گرا پیش بین معنادار اشتیاق تحصیلی دانش آموزان در جهت منفی می باشد.

کلیدواژه ها:

سبک مدیریت کلاس ، تدریس تحول آفرین ، اشتیاق تحصیلی