بررسی اثر بخشی آموزش گروهی بر آگاهی ، نگرش و رفتار راکبین موتورسیکلت در پیشگیری از آلودگی هوای شهر اراک سال ۱۴۰۱

عوامل انسانی نقش بسیار مهمی بر میزان آلودگی هوای ناشی از وسایل نقلیه موتوری بر عهده دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی بر آگاهی ، نگرش و رفتار موتور سواران در پیشگیری از آلودگی هوا است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش موتورسواران شهر اراک در سال ۱۴۰۱ بود. نمونه ی آماری ۵۰ نفر راکب موتورسیکلت های با سوخت بنزین که با روش تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند ( ۱ گروه آزمایش، ۱ گروه کنترل). ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته در سه بعد دانش، نگرش، و رفتار در خصوص پیشگیری از آلودگی هوا بود که بعد از تعیین روایی و محاسبه پایایی آن (۰/۸۰) مورد پرسش قرار گرفتند. مرحله اول قبل از شروع دوره آموزشی به عنوان پیش آزمون و در مرحله دوم پس از اتمام دوره آموزشی به عنوان پس آزمون مورد بررسی قرار گرفت. داده ها به کمک آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل گردید. نتایج به دست آمده از آزمون فرضیه ها نشان داد که سطح معنیداری برای متغیر دانش (P<./۰۰۱) نگرش (P<./۰۰۱) و رفتار (P<./۰۰۱) به دست آمد و فرضیات پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش گروهی بر آگاهی ، نگرش و رفتار تائید میگردد. با توجه به اثربخشی جلسات آموزش گروهی میتوان اقدام به آموزش دوره ای موتور سواران و رانندگان در خصوص پیشگیری از آلودگی هوا نمود .

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، موتور سیکلت ، آموزش گروهی ، سوخت بنزین ، شهر اراک