بررسی تاثیر شیوه های مختلف مدیریتی بر برخی از ویژگی های مهم پوشش گیاهی مراتع نیمه استپی پلور

این پژوهش به منظور بررسی شیوه های مختلف بهره برداری (افرازی، مشاعی و شورایی) بر روی تولید علوفه ، پوشش گیاهی، تنوع و غنای گونه ای در مراتع ییلاقی پلور در استان مازندران انجام شد. سه سامان عرفی (بزرم موزک، چپک خاص و قاضی مزرعه) طوری انتخاب شده اند که مناطق نمونه برداری در سه سامان عرفی دارای شرایط توپوگرافی و اکولوژیک مشابهی بوده، یعنی در یک طبقه از شیب، جهت و ارتفاع واقع شده باشند. اندازه گیری ها در سه نوار یک صد متری با فاصله ۵۰ متر از یکدیگر در مناطق کلید هر یک از سامان های عرفی بوده و ۳۰ پلات یک متر مربعی برای اندازه گیری تولید و درصد پوشش گیاهی گونه ها در هر سامان در نظر گرفته شده است. آزمون تجزیه واریانس نیز برای مقایسه میانگین تولید, درصد پوشش گیاهی و فراوانی ، پلات ویتاکر نیز برای محاسبه تنوع در هر یک از سامان ها بکار برده شد. نتیجه آنکه، در منطقه پلور، شیوه مدیریت شورایی به دلیل کثرت ناظرین مدیریت مرتع، نسبت به مشاعی و افرازی کارآمدی بیشتری دارد ، ویژگی های پوشش گیاهی مربوط به هریک از سه شیوه بهره برداری از سامان های نام برده که مستند به داده های کمی شاخص های پوشش گیاهی است، قابل تعمیم به مناطق مشابه اکولوژیک استان مازندران و کشور است.

کلیدواژه ها:

مرتع ، شیوه ی بهره برداری ، تنوع ، غنای گونه ای ، پلور