مقایسه مدل های ارزیابی و پیش بینی موجهه انسان با آلاینده های هوا مبتنی بر میزان عدم قطعیت

تاثیر آلودگی هوای شهری بر محیط زیست و سلامت انسان نگرانی های فزاینده ای را از سوی محققان، سیاست گذاران و شهروندان برانگیخته است. برای کاهش اثرات منفی بر سلامت، اندازه گیری به موقع آلودگی هوا در وضوح مکانی بالا از اهمیت بالایی برخوردار است. به طور سنتی، آلودگی هوا با استفاده از ابزارهای اختصاصی در ایستگاه های پایش ثابت، که به صورت پراکنده در مناطق شهری قرار می گیرند، اندازه گیری می شود. با توسعه فناوری سنجش میکرو مقیاس کم هزینه در دهه گذشته، دستگاه های حسگر قابل حمل نصب شده در ایستگاه ها به طور فزاینده ای برای پایش آلودگی هوا، به ویژه برای نظارت بر آلودگی مرتبط با ترافیک استفاده می شود. در گذشته، برخی از بررسی ها در مورد مدل های ارزیابی مواجهه با آلودگی هوا با استفاده از داده های پایش به دست آمده از ایستگاه های ثابت انجام شده است، اما هیچ بازبینی در مورد سنجش متحرک برای آلودگی هوا انجام نشده است. این مقاله مروری جامع بر پیشرفت اخیر در پایش آلودگی هوا، از جمله جمع آوری داده های آلودگی و روش های ارزیابی آلودگی است. برخلاف بررسی های موجود در مورد ارزیابی آلودگی هوا، این مقاله نه تنها مدل هایی را که محققان بر روی داده های جمع آوری شده از ایستگاه های ثابت اعمال کرده اند، معرفی می کند، بلکه روش های به کارگیری این مدل ها را بر روی داده های متحرک ارائه می کند و تحقیقات آینده در مورد ایجاد ارتباط بین داده های ایستگاه های ثابت و داده های سنجش متحرک را مورد بحث قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

رویکردهای درونیابی ، مدل های رگرسیون کاربری زمین ، مدل های پراکندگی ، سنجش متحرک ، تجزیه و تحلیل داده های شهری