مقایسه نتایج درمان پروتکل BFM-M و Lanz-۲۰۱۱ در بیماران مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد

مقدمه: ALL جزء شایع ترین سرطان در بین کودکان می باشد. در حال حاضر ۸۰ تا ۸۵ درصد از کودکان مبتلا به ALL می توانند از طریق به کارگیری پروتکل های درمانی مناسب و قابل اعتماد درمان گردند. مهم ترین فاکتور تعیین کننده و پیش آگهی در ALL ، نوع درمان می باشد و این بیماری بدون درمان مناسب کشنده می باشد. در طول سالها پروتکل های مختلفی برای درمان این بیماری در کشورهای مختلفی مورد استفاده قرار گرفته شده است. هدف این مطالعه مقایسه بین پروتکل Lanz و BFM در بیماران مبتلا به لوسمی حاد در بیمارستان مطهری ارومیه از سال ۷۵ تا سال ۹۸ می باشد.مواد و روش انجام کار: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی- تحلیلی است که نتایج درمان بیماران مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد با پروتکل BFM-M نسبت به پروتکل Lanz-۲۰۱۱ در بیمارستان مطهری وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه را بررسی کرده است. بیمارانی که تشخیص لوسمی حاد در آنها براساس آسپیراسیون مغز استخوان تایید شده وارد طرح می شوند. اطلاعات پاسخ به درمان، عود، پاسخ به درمان در انتهای اینداکسیون از پرونده های الکترونیک و بایگانی استخراج شد. پاسخ به درمان براساس بهبودی و مرگ مشخص شد. در ارزیابی میزان بقا آخرین ویزیت بیمار و یا تاریخ مرگ لحاظ شد.یافته ها: براساس یافته های مطالعه حاضر، ۴۷.۷ درصد بیماران پسر و ۵۲.۳۰ درصد دختر بودند. میانگین سنی در کل جمعیت مورد مطالعه برابر با ۴.۸۸ ± ۱۰.۴۳ سال و میانگین سنی در بدو تشخیص در کل جمعیت مورد مطالعه برابر با ۳.۸۰ ± ۵.۶۶ سال بوده است. میزان عود در رژیم Lanz بوده ولی این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود. میانگین مدت بقاء در کل بیماران مورد مطالعه برابر با ۲.۹۰ ± ۴.۰۹ سال بوده است.نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه، در بیماران تحت درمان با پروتکل Lanz به طور معناداری میزان بقاء بیشتر از بیمارانی بوده که تحت درمان با پروتکل BFM بوده اند.

کلیدواژه ها:

لوسمی حاد ، پروتکل بی اف ام ام ، پروتکل لنز ۲۰۱۱ ، مقایسه نتایج درمان