اثرات مدیریت راهبردی با مدل میانجی گری تفکرات راهبردی بر رهنمودهای سازمانی در سازمانهای واقع در شهرستانهای بوشهر، دشتستان و گناوه

هدف از این پژوهش بررسی اثرات مدیریت راهبردی با مدل میانجی گری تفکرات راهبردی بر رهنمودهای سازمانی در سازمانهای واقع در شهرستانهای بوشهر، دشتستان و گناوه بود. جامعه آماری این پژوهش، تمام کارکنان، مدیران و مهندسان شاغل در سازمانهای واقع در سه شهرستان بوشهر، دشتستان و گناوه به تعداد تقریبی ۳۰۰ نفر بوده که تعداد ۱۶۸ نفر به صورت تصادفی ساده از طریق فرمول کوکران برای جامعه نمونه انتخاب شده اند. روش پژوهش توصیفی_همبستگی و از نوع کاربردی بوده است و داده های پژوهش که به صورت مقطعی و در سال ۱۴۰۱، از طریق پرسشنامه ای که تلفیقی از پرسشنامه استاندارد مدیریت راهبردی هیت و همکاران (۱۹۹۵)، پرسشنامه استاندارد تفکرات راهبردی جین لیدکا (۱۹۹۸) و پرسشنامه استاندارد رهنمود سازمانی کاپلان و نورتون (۱۹۹۵) بوده که میان اعضای نمونه انتشار و در مدت زمان معین جمع آوری گردید. روایی پرسشنامه ها توسط اساتید حوزه تایید و پایایی آنها به مراتب ۰.۸۹ ، ۰.۸۶ و ۰.۸۱ گزارش شد. جهت رد یا تایید فرضیه ها از ضریب همبستگی پیرسون و تخمین مدل معادلات ساختاری در اموس بهره گیری شده است. نتایج پژوهش نشان داد که مدیریت راهبردی با مدل میانجی گری تفکرات راهبردی بر رهنمودهای سازمانی تاثیرگذار است. و تاثیرات کل آن ۰.۹۸ که میزان ۰.۴۰ از این تاثیرات از طریق متغیر میانجی گری تفکرات راهبردی حاصل میشود. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که مدیریت راهبردی بر رهنمودهای سازمانی با طرح میانجگری تفکرات راهبردی در سازمانهای مذکور تاثیر به سزایی دارد.

کلیدواژه ها:

مدیریت راهبردی(رهبری استراتژیک) ، تفکرات راهبردی(استراتژیک) ، سازمان ، رهنمودهای(عملکرد) سازمانی