بررسی ضرورت تاکید بر پرورش خلاقیت در نظام آموزش و پرورش

در مدرنیته ، عصری که عمیق ترین پرش کوانتومی و پذیرش اجتماعی را دارد، انسان ها با نوسازی خلاق روبرو شده اند. در همین حال، نقش ماهواره ها و ماهواره های ارتباطی جهانی به طرز شگفت آور دگرگون شده است و یکپارچگی اطلاعات در کشورها ، شهرها ، روستاها ، مدارس و خانه ها منتقل شده است. علیرغم موفقیت قابل توجهی که مردم امروز در زمینه های علوم ، تکنیک ، بهزیستی و غیره به دست آورده اند ، در صورت عدم ممتنع بودن با عدم فراوانی روبرو هستند. در عادات ، عدم استفاده از دروس و تجربیات ، جلسات غیر منطقی و غیرمنطقی با موقعیت ها ، ناکارآمدی با توجه به شرایط ، عدم وجود روش علمی و شخصیت در امور روزانه و غیره. مدارس. با توجه به واحدهای آموزشی آموزش و پرورش ، ماموریت بزرگ به رسالت بزرگ آن شک می کند که باید هم افزایی خلاقیت و نوآوری در جوامع بشری باشد. پذیرش این واقعیت که اکنون این ماموریت با شکست همراه است و بسیاری از امکانات که می تواند منجر به خلاقیت و نوآوری شود ، در زمینه مدارس سخت است. سیستم آموزش و پرورش کشور ما بسیاری از استدلال های مبتنی بر زمان را متمرکز می کند ، و مهارت های خلاقانه تر کاملا تحت الشعاع قرار می گیرد و اغلب با وجود این که مربیان ، اراده خوبی نیز دارند ، اما به طور فعال از خلاقیت و دانش فراگیران جلوگیری می کنند. مدارس اندیشه آموزش نمی دهند و به جای تشویق و اشاعه اندیشه و روش های متفاوت، همگرایی را تشویق می کنند. فراگیران دائما خود را برای مشاغل اجباری و مسئولیت های اجباری پیشنهاد می کنند، در حالی که تجربیات محققان خلاق و متفکران نوآور در علم و فناوری نشان می دهد که چنین مشاغل و مسئولیت هایی افکار خلاق را آرام نمی کنند. در نظام های آموزشی کنونی، تفکر همگرا در مرکز و اساس کار قرار دارد و تفکر واگرا نه تنها مورد غفلت قرار می گیرد، بلکه اغلب تضعیف می شود. در نتیجه، تا زمانی که کودک به بزرگسالی می رسد، کودک احساس خلاقیت نمی کند.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، آموزش ، پرورش ، فراگیران ، مدرسه ، معلمان ، دبیران