سرکوب ایمنی در ماهی آمور Ctenopharhyngodon idella بدنبال مسمومیت با سم علف کش آترزین

سلامت آبزیان میتواند شاخص زیستی مناسبی برای پایش آلودگی آبهای سطحی باشد. علف کش آترازین یکی از مهمترین آلاینده های اکوسیستمهای آبی است از اینرو در این مطالعه بعد از مشخص شدن سمیت حاد آترازین در ماهی کپور علفخوار (Ctenopharyngodon idella) به بررسی سمیت مزمن این علف کش به عنوان یک آلاینده اکوسیستمهای آبی بر برخی شاخصهای ایمنی ماهی کپور علفخوار پرداخته شده است. بدین منظور ابتدا سمیت حاد آترزین با استفاده از روش OECD اندازه گیری گردید. ۱۸۰ ماهی (۱۰۰ گرمی ) به چهار گروه در سه تکرار سپس تقسیم گردیدند گروه های ۱ ، ۲ و ۳ به ترتیب با غلظتهای ۵ ۳) میلی گرم در لیتر) ۱۰ (۶) میلی گرم در لیتر و ۲۵ ۱۵ میلی گرم در لیتر غلظت LCso آترزین مجاور ،گردیدند گروه کنترل با آب فاقد آترزین تیمار گردید.مجاورت ماهی ها با سم به مدت ۳۰ روز انجام گرفته و هر ده روزه نمونه خون از ماهی ها اخذ گردید. فاکتورهای ایمنی شامل: فعالیت لایزوزیم ،سرم فعالیت ضد باکتریایی ،سرم میزان پروتئین ،تام آلبومین و گلوبولین سرم در گروه ها ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که LCso ۹۶ ساعته آترزین در ماهی کپور علفخوار برابر ۶۰ میلی گرم در لیتر بوده و این سمیت با افزایش غلظت مدت مجاورت افزایش مییابد اکثر فاکتورهای ایمنی تحت تاثیر سمیت مزمن باآترازین قرار گرفتند به طوری که میزان لایزوزیم و فعالیت باکتری کشی سرم در تیمارهای مجاور شده با غلظت ۶ و ۱۵ میلی گرم در لیتر سم آترزین کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل در مراحل مختلف نمونه گیری نشان داد (۰/۰۵>P). میزان پروتئین و گلوبولین تام نیز در اکثر مراحل نمونه گیری کاهش معنی داری نسبت به تیمار کنترل در غلظت ۶ و ۱۵ میلی گرم در لیتر سم آترزین نشان داد (۰/۰۵>P). با این حال در میزان آلبومین سرم در تیمارهای مورد بررسی تفاوت معنی داری در مراحل مختلف نمونه گیری مشاهده نگردید (۰/۰۵>P). در مجموع با توجه به کاهش معنی دار (۰/۰۵>P) اکثر شاخصهای ایمنی مورد بررسی در اکثر گروه ها و مراحل نمونه گیری می توان نتیجه گرفت که این باعث کاهش پاسخهای ایمنی و سرکوب ایمنی ماهی آمور شده و احتمال دخالت این در تلفات ماهی آمور در استان وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آترازین ، ماهی کپور علفخوار ، سمیت حاد ، سمیت مزمن ، پاسخ ایمنی