تعیین مراتع مناسب برای کنترل بیولوژیک فرسایش خاک با استفاده از سامانه تصمیم یار مکانی

تلفیق عوامل و محدودیتهای متعدد و در نظر گرفتن آنها به طور یکجا و اتخاذ تصمیم درست در مراتع که پیچیدگی زیادی دارد  به شدت نیازمند استفاده از قابلیت رایانه و سامانه های تصمیم یارمکانی (SDSS) است. الگوی ترکیب عوامل مکانی مناسب طبیعی (رسوبدهی، شیب، بارش، عوامل مرتعی: تولید مرتع یا واحد دامی در ماه، گرایش مرتع، وضعیت مرتع)، اقتصادی (نزدیکی به جاده، روستا، رودخانه، چاه و چشمه) و محدودیتهای مکانی (شیب، رخساره ژئومرفولوژی، جاده، رودخانه، روستا، کاربری زمین، بارش) برای ارائه یک برنامه بیولوژیک مناسب حفاظت خاک طراحی شد. عوامل و محدودیت ها به صورت نقشه های رستری آماده شد. استاندارد کردن آنها در محدوده ارزشی صفر تا یک انجام شد و سپس وزن عوامل با تحلیل سلسله مراتبی (AHP) مشخص گردید. تلفیق این لایه ها به صورت ارزیابی چند معیاره مکانی (SMCE) در ILWIS انجام شد. نقشه شاخص ترکیبی در محدوده ارزشی صفر تا یک استخراج شد. طبق این نقشه و هیستوگرام آن، اولویت بندی کنترل بیولوژیک فرسایش خاک (کودپاشی، بذرپاشی همراه کودپاشی، نهال کاری و قرق) برای حوضه آبخیز پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

سامانه تصمیم یارمکانی ، کنترل بیولوژیک فرسایش خاک ، مرتع ، ارزیابی چند معیاره مکانی (SMCE)