بررسی تاثیر چرای مراتع بروموس – یونجه دیم، آتریپلکس و پس چر غلات بر عملکرد بره های نژاد شال

در آزمایشی افزایش وزن روزانه بره های نژاد شال در دوران شیرخوارگی و چرای مراتع دست کاشت  بروموس-  یونجه دیم، آتریپلکس و پس چرغلات مورد بررسی قرار گرفت. ۶۱ راس بره ۱۰۵ روزه تغذیه شده با شیر مادر از مراتع و پس چرفوق بطور متوالی استفاده نمودند. افزایش وزن روزانه بره ها در هر یک از مراتع محاسبه گردید. داده های بدست آمده در قالب طرح کاملا تصادفی و مدل فاکتوریل با عوامل جنس بره(نر یا ماده)، تیمار( نوع مرتع) و کوواریته وزن اولیه مورد تجزیه آماری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که عامل جنس معنی دار نبود. عامل تیمار در سطح احتمال ۱% معنی دار شد. اثر متقابل جنس و تیمار و نیز کوواریته وزن بره ها در دوران  شیرخوارگی معنی دار نبودند(۰۵/۰< p ). بیشترین افزایش وزن مربوط به دوره شیرخوارگی (۶ ± ۱۸۲ گرم در روز ) و کمترین آن به ترتیب مربوط به تیمارهای آتریپلکس (۱۰± ۴۲ گرم در روز ) و پس چرغلات (۴ ± ۶۸ گرم در روز ) بود. نتایج آزمایش نشان داد که در شرایط منطقه، تغذیه بره ها از مرتع آتریپلکس همانند مرتع بروموس – یونجه دیم و پس چرغلات می تواند نیاز آنها را در حد نگهداری تامین نماید و به عنوان یک منبع علوفه ای در تناوب چرایی در مناطق استپی مورد چرای دام قرار گیرد

کلیدواژه ها:

آتریپلکس ، چرای دام ، گوسفند شال ، افزایش وزن