بررسی اثر رطوبت های قبلی خاک بر مقادیر رواناب و رسوب با استفاده از باران شبیه سازی شده

سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 269

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJRDR-16-4_002

تاریخ نمایه سازی: 28 فروردین 1402

چکیده مقاله:

یکی از عوامل موثر در ایجاد رواناب و تولید رسوب، شرایط رطوبتی خاک قبل از شروع بارندگی است. در این مطالعه هدف تعیین اثرهای خصوصیات خاک و بارش در سطوح مختلف رطوبتی خاک بر میزان رواناب و رسوب می­باشد. در این راستا سه نوع خاک با بافت سنگین، سبک و متوسط با کاربری زراعی در استان خوزستان انتخاب گردید. به طوری­که هر ۳ نمونه خاک پس از انتقال به آزمایشگاه در چهار سطح رطوبتی هواخشک، بین هواخشک و ظرفیت زراعی، ظرفیت زراعی و نزدیک به اشباع و دو شیب ۵ و ۱۵ درصد در قالب ۲۴ تیمار مختلف (شامل ۳ نوع خاک، ۴ سطح رطوبتی و ۲ شیب) در معرض بارشی با شدت ثابت ۸۰ میلیمتر بر ساعت قرار گرفتند. مقادیر رواناب و رسوب برای سه زمان ۱۰ ، ۲۰ و ۳۰ دقیقه استخراج گردید. تمام آزمایشها در یک فلوم ۱×۱×۱/۰ متری و توسط باران شبیه­سازی­شده انجام گردید. نتایج نشان می­دهد که در ۱۰ دقیقه اول بین تیمارهای آزمایشی بیشترین اختلافات وجود دارد. بنابراین مقایسه بین ضریب رواناب تیمارهای مختلف نشان می­دهد که حداکثر ضریب رواناب در هر سه تداوم نسبت به حداقل آن ۲ تا ۵ برابر افزایش داشته است. در حالی که در خاکهای مورد بررسی با افزایش رطوبت تا ظرفیت زراعی به ترتیب بافت سبک، متوسط و سنگین به­ترتیب کمترین تا بیشترین ضریب رواناب را داشته­اند و در حالت نزدیک به اشباع، روند افزایشی رواناب در بافت سنگین کند شده و کمتر از بافت متوسط می­شود. بطور کلی رسوب تولیدی نیز با روند تولید رواناب همخوانی دارد. اما خاک متوسط در رطوبت­های نزدیک به اشباع دارای رسوب تولیدی بسیار بالایی می­باشد. به طوری­که مقایسه نتایج برای دو شیب ۵ و ۱۵ درصد اختلاف محسوسی را برای ضریب رواناب نشان نمی­دهد. اما افزایش میزان رسوب تولیدی در شیب ۱۵ درصد نسبت به شیب ۵ درصد تفاوت چشمگیری دارد.

نویسندگان

عزیز ارشم

دانشجوی دکتری هیدرولوژی، دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران، اهواز

علی محمد آخوندعلی

دانشیار، دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران، اهواز

عبدالکریم بهنیا

دانشیار، دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران، اهواز