مقایسه راهبردهای تنظیم هیجان، اجتناب شناختی و خودتنظیمی عاطفی در دانش آموزان با و بدون آسیب بینایی

هدف: هدف از این پژوهش مقایسه راهبردهای تنظیم هیجان، اجتناب شناختی و خودتنظیمی عاطفی در دانش آموزان با و بدون آسیب بینایی بود. روش: روش پژوهش حاضر زمینه یابی از نوع علی مقایسه ای است. جامعه این پژوهش عبارت بود از تمامی دانش آموزان نابینا به حجم ۳۰ نفر و دانش آموزان بینای مقطع راهنمایی شهر اهواز که در سال تحصیلی ۱۳۹۳-۱۳۹۴ مشغول به تحصیل بودند. از میان جامعه آماری به دلیل حجم کم دانش آموزان نابینا همان۳۰ نفر به روش نمونه گیری سرشماری و ۳۰ دانش آموز بینا به روش نمونه گیری خوشه ای از مناطق ۱ و ۳ شهر اهواز انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده های پژوهش از پرسش نامه تنظیم هیجان (گارنفسکی)، مقیاس اجتناب شناختی (سکستون و دوگاس) و مقیاس خودتنظیمی عاطفی (مارس) استفاده شده است. داده های به دست آمده از طریق تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش نشان داد که دانش آموزان نابینا در راهبردهای تنظیم هیجان، اجتناب شناختی و خودتنظیمی عاطفی با همتایان بینای خود تفاوت معنی داری دارند، بدین معنا که پایین تر از دانش آموزان عادی بودند (p≤۰/۰۵). نتیجه گیری: با توجه به نتایجی که از این پژوهش حاصل شد، پیشنهاد می شود مدارسی که دارای دانش آموزان نابینا هستند ضمن شناسایی و تشخیص توانایی های هیجانی در دانش آموزان نابینا، آموزش هایی را جهت بهبود توانایی های شناختی و تنظیم عواطف آنان در محیط های گوناگون ارائه کنند.

کلیدواژه ها:

Emotion regulation strategies ، Cognitive avoidance ، Blind and sighted students ، راهبردهای تنظیم هیجان ، اجتناب شناختی ، خودتنظیمی عاطفی ، دانش آموزان نابینا و بینا