نقش میانجی اشتیاق شغلی در مدل رفتارهای کاری نوآورانه بر اساس توانمندسازی روان شناختی

با توجه به محیط کسب و کار در حال تغییر، سازمان ها مجبورند نوآوری را به عنوان یک پیش نیاز ضروری برای افزایش کارایی، بهره وری و پایداری خود در نظر بگیرند. در این راستا، آن ها باید توجه بیشتری به افزایش اشتیاق شغلی، توانمندسازی روان شناختی و تحریک رفتارهای کاری نوآورانه داشته باشند. لذا این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی اشتیاق شغلی در مدل رفتارهای کاری نوآورانه بر اساس توانمندسازی روان شناختی انجام شد. این پژوهش از لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها جزء تحقیقات کمی از نوع همبستگی به شمار می رود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان زن و مرد شرکت نفت مناطق مرکزی ایران در سال ۱۴۰۱ تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۳۴۵ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. داده های این پژوهش با استفاده از پرسشنامه های استاندارد توانمندسازی روان شناختی Spritzer and Mishra's (۱۹۹۵)، اشتیاق شغلی، Salonava and Shoufeli (۲۰۰۱) و رفتار کاری نوآورانه Dijang and Denhartog (۲۰۱۰) جمع آوری شدند. بر اساس نتایج پژوهش تاثیر توانمندسازی روان شناختی بر اشتیاق شغلی ۳۸۰/۰، بر رفتارهای کاری نوآورانه ۲۹۷/۰ و تاثیر اشتیاق شغلی بر رفتارهای کاری ۳۵۲/۰ بوده است (۰۰۱/۰>p). بعلاوه نتایج نشان داد که توانمندسازی روان شناختی به واسطه اشتیاق شغلی بر رفتارهای کاری نوآورانه به میزان ۶۶۷/۰ تاثیر دارد (۰۵/۰>p). بنابراین همه متغیرها به صورت مثبت و مستقیم بر همدیگر تاثیرگذار بوده اند (۰۰۱/۰>p). این پژوهش درک اهمیت توانمندسازی روان شناختی به عنوان یک پیشنیاز ضروری برای رفتارهای کاری نوآورانه کمک می کند و بینش جدیدی را برای سازمان ها ارائه میدهد تا رفتارهای کاری نوآورانه کارکنان را تشویق کنند.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی روان شناختی ، رفتارهای کاری نوآورانه ، اشتیاق شغلی