بازشناسی مضامین برجسته در مطالعات غرب درباره هنرهای تجسمی پساانقلاب ایران

هنر ایران همواره مورد توجه محققان غربی بوده و انقلاب اسلامی به ­واسطه رویکردهای خاص فرهنگی، این اقبال را شدت بخشیده است. مقاله حاضر به شناسایی مضامین شاخص در پژوهش ­هایی از کشورهای امریکا، انگلستان، فرانسه و آلمان می ­پردازد که هنرهای تجسمی پساانقلاب را مورد مطالعه قرار داده ­اند. تاکنون تحقیق جامعی در این ­باره صورت نپذیرفته و آثار موجود بیشتر بر سیر تحول مطالعات هنر معاصر از دیدگاه تاریخی تمرکز داشته ­اند. تحقیق حاضر از لحاظ روش، توصیفی-­تحلیلی است و با واکاوی ۵۰ متن به شیوه فراترکیب، درصدد پاسخ به این پرسش است که مضامین فراگیر در این متون کدامند؟ اگرچه تحقیق استقرایی بر پیش­فرضی استوار نیست، اما از آنجاکه مطالعات هنر معاصر عموما متاثر از چالش های انسان در جهان جدید است، انتظار می­ رود مضامین اصلی این متون نیز با چالش ­های تجربه هنری در جهان معاصر پیوندی وثیق داشته باشند. یافته ­های پژوهش تا حد زیادی این انتظار را برآورده ساخته و مطالعات انجام­ گرفته بر چهار مضمون هویت (هویت بازنمودشده در آثار هنری و هویت هنرمند)، معاصریت (تعلق و خاص ­بودگی فرهنگی)، ایدئولوژی (آرمان خواهی و مشروعیت ­بخشی به قدرت) و جنسیت (بدن به­ عنوان خاستگاه منش فردی و پوشش به­ عنوان بستری برای بروز این منش) تمرکز دارند. نظر به نقش محوری تبادل بینافرهنگی در ترسیم راهبردهای کارکردی هنر و ضرورت شناخت رویکرد مطالعاتی غرب برای ترسیم خطوط کلی این تبادلات، نتایج این تحقیق برای جامعه هنری، مدیران و سیاست­ گذاران هنری شایان توجه است.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه ها: هنرهای تجسمی ایران ، هنر پساانقلاب اسلامی ، هنرپژوهی ، مطالعات غرب ، مضمون شناسی