بررسی میکروپلاستیک ها در لجن تصفیه خانه های فاضلاب شهری زاهدان
محل انتشار: چهارمین کنگره علوم و مهندسی آب و فاضلاب ایران
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 470
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NWWCE04_215
تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1402
چکیده مقاله:
در دهه های اخیر آلودگی منابع آبی به میکروپلاستیک ها (MPs) یکی از نگرا نی های زیست محیطی است . تعداد زیادی MPs می تواند از راه های مختلف به تصفیه خانه های فاضلاب وارد شوند که در نهایت بخشی از این میکروپلاستیک ها در لجن تصفیه خانه های فاضلاب تجمع پیدا می کنند. MPs می توانند آلاینده هایی مانند هیدروکربن های آروماتیک چندحلقه ای ، آفت کش های ارگانیک کلردار، بی فنیل های پلی کلره و فلزات سنگین را جذب کنند و اثرات سوئی بر محیط زیست داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ، شکل ، اندازه، رنگ ، ترکیبات شیمیایی و نوع پلیمر سازنده MPs در لجن تصفیه خانه های شهر زاهدان می باشد. از سه تصفیه خانه فاضلاب شهری زاهدان ۵ کیلوگرم لجن به عنوان نمونه گرفته شد. نمونه های لجن از صفحه های الک فولاد ی ضد زنگ ۲۰۰۰ میکرومتر، ۵۰۰ میکرومتر، ۲۵۰ میکرومتر و ۲۵ میکرومتر عبور داده شد. به نمونه ها ۲۰ میلی لیتر محلول پراکسید هیدروژن ۳۰ درصد (H۲O۲) اضافه شد و به مدت ۲۴ ساعت درون کوره با دمای ۷۵ درجه سانتی گراد قرار داده شد تا به حجم ۲۵۰ میلی لیتر تغلیظ شدند. پس از فرآیند هضم ، نمونه ها با استفاده از پمپ خلاء از فیلتر غشا یی عبور داده شدند. برای بررسی مورفولوژی سطح از تحلیل FESEM-EDX و برای بررسی نوع پلیمر از تحلیل FTIR استفاده شد. فراوانی ذرات میکروپلاستیک در لجن تصفیه خانه های مورد بررسی از ۵۴۰ تا N g-۱ ۶۳۵ و اندازه ذرات میکروپلاستیک از ۲۷۰ میکرومتر تا ۵۰ میلی متر متغیر بود. بیش ترین فراوانی رنگ MPs موجود در لجن های مورد بررسی رنگ شفاف و بیش تر ین شکل مشاهدهشده MPs، شکل فیبری بود. غالب ترین نوع پلیمر سازنده MPs در لجن تصفیه خانه های مورد بررسی ، پلی اتیلن ترفتالات (PET) بود که می تواند ناشی از کاربرد وسیع انواع پلاستیک ها در بسته بندی مواد غذایی و استفاده از این نوع پلاستیک در بطری های آب بسته بندی باشد .
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه گنجی
دانشجو ی دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران،
حسین کمانی
مرکز تحقیقات ارتقاء سلامت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران،
مهدی غایب زاده
استادیار گروه مهندسی بهداشت محیط، گروه بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان،ایران،