بررسی تاثیر روکش های نفوذپذیر در مدیریت رواناب شهری (مطالعه موردی منطقه ۴شهرداری شهر مشهد)

افزایش جمعیت ، بالارفتن سطح رفاه و صنعتی شدن زندگی ، تغییر کاربری اراضی و گسترش شهر باعث افزایش چشم گیر سطوح نفوذناپذیر می گردد که در نتیجه این امر حجم رواناب و دبی اوج افزایش یافته و میزان نفوذپذیری کاهش می یابد. توسعه کم اثر (LID) یک رویکرد جایگزین برای مدیریت رواناب است که به جای طراحی سنتی مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از روشهای توسعه کم اثر، افزایش نفوذپذیری سطوح می باشد. یکی از روشهای افزایش سطح نفوذپذیر برای ایجاد شرایط مشابه شرایط طبیعی ، استفاده از روکش های نفوذپذیر است که فضای اضافی را اشغال نمی کند. روسازی نفوذپذیر جایگزینی برای مصالح روسازی معمولی است که به رواناب اجازه نفوذ و ذخیره سازی موقت می دهد. عدمظرفیت هیدرولیکی مقاطع موجود در منطقه ۴ شهرداری مشهد موجب کاهش ظرفیت هیدرولیکی و انسداد مقاطع کانالها و در نتیجه پس زدگی جریان شده است که در مواقع بارندگی موجب تجمع روانابها در سطح معابر و آبگرفتگی سطوح می گردد. در این تحقیق ، شبکه جمع آوری آبهای سطحی منطقه ۴ شهرداری مشهد شامل ۲۱۴ زیرحوضه ، ۲۸۰۵ کانال و ۶ خروجی در نرم افزار ASSA مدلسازی برای دو حالت شرایط فعلی و پس از استفاده از روکش های نفوذپذیر انجام گردید و میزان دبی خروجی از خروجی های منطقه مورد مطالعه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت . مطالعات مبتنی بر نتایج مدلسازی نشاندهنده عملکرد کارآیی به کارگیری روش توسعه کم اثر (استفاده از روکش های تراوا) در سطح حوضه آبریز شهری در کاهش رواناب شهری (به طور متوسط ۳۵ درصد کاهش ) می باشند و اثر استفاده از روکش های تراوا بر کاهش دبی اوج و حجم رواناب قابل ملاحظه می باشد.

کلیدواژه ها:

رواناب ، توسعه کم اثر ، روکش نفوذپذیر ، دبی اوج ، ASSA