اثر آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گروس بر سازگاری اجتماعی و تفکر خلاق (مطالعه موردی دانش آموزان ابتدایی شهر زهک)

هدف اصلی این پژوهش، بررسی اثر آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گروس بر سازگاری اجتماعی و تفکر خلاق تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهر زهک در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود. پژوهش حاضر از نظر اهداف کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و اهداف پژوهش نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و گروه کنترل با اجرای پیش آزمون و پس آزمون میباشد. جامعه ی آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر زهک در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲بودند. از میان این دانش آموزان، متناسب با تحقیقات نیمه آزمایشی و با روش نمونه گیری در دسترس، نمونهای به تعداد ۳۰ نفر انتخاب ۱۵)نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه گواه) شدند و جایگزینی مشارکت کنندگان در گروه های آزمایش و گواه به صورت جایگزینی تصادفی صورت پذیرفته است. آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گروس هفته ای دو جلسه و به مدت یک ماه برای گروه آزمایشی انجام شد. برای سنجش سازگاری اجتماعی دانش آموزان از پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل ( ۱۹۶۱) و برای تفکر خلاق تحصیلی دانش اموزان از پرسشنامه تفکر خلاق عابدی ( ۱۳۶۳) استفاده شده است که پایایی آنها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب ۰/۹۲ و ۰/۸۸ به دست آمد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۸ و از طریق آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که: آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گروس بر سازگاری اجتماعی و تفکر خلاق تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهر زهک موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجان ، سازگاری اجتماعی ، تفکر خلاق ، دانش آموزان