نقش میانجی گری شادکامی در پیشبینی سلامت روانی بر اساس معنویت، امید و رضایت از زندگی

مقدمه: شادکامی در جوامع به یک ارزش تبدیل شده است و با پیامدهای مثبت مانند سلامت جسمی و روانی همراه است. پژوهش حاضر با هدف »بررسی نقش میانجیگری شادکامی در پیشبینی سلامت روانی بر اساس معنویت، امید و رضایت از زندگی در بیماران مبتلا به اضافه وزن و چاقی« با طرح بنیادی- کاربردی از نوع همبستگی، انجام شده است. روش: جامعه ی آماری این پژوهش، تمام بیماران مبتلا به اضافه وزن و چاقی است که در سال ۱۳۹۷ به مراکز درمانی شهر شیراز مراجعه کرده اند.ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه ی معنویت پارسیان، پرسشنامه ی سلامت عمومی GHQ-۲۸ ، پرسشنامه ی شادکامی آکسفورد OHI ، پرسشنامه ی رضایت از زندگی و پرسشنامه ی امید به زندگی اشنایدر بود. داده های جمع آوری شده با روشهای آمار توصیفی و تحلیل عاملی با استفاده از نرم افزار SPSS۲۰ و الگوی تحلیل مسیر و روش بوت استرپینگ به کمک نرم افزار AMOS تحلیل شد یافته ها:نتایج نشان داد که متغیر شادکامی، نقش میانجی برای ارتباط متغیرهای امید به زندگی، رضایت از زندگی و معنویت با سلامت عمومی را دارد . نتیجه گیری:متغیر میانجی شادکامی دارای بیشترین تاثیر کلی مثبت با β = -۰,۵۴۶ بر سلامت عمومی است. افزایش امید به زندگی به صورت مستقیم با β = -۰,۴۸۱ و از طریق افزایش شادکامی، باعث افزایش سلامت عمومی در افراد جامعه ی مورد بررسی است.

کلیدواژه ها:

امید ، رضایت از زندگی ، سلامت روانی ، شادکامی ، معنویت