مدل یابی روابط ساختاری اضطراب فراگیر، افسردگی و استرس پس از سانحه با اضطرابکرونا در بین افراد بهنجار

ترس و اضطراب از شایع ترین نشانه های روانشناختی در زمان پاندمی یک بیماری است و عوامل روانشناختی قبلی فرد می توانند در آن نقش داشته باشند. از این رو هدف پژوهش حاضر مدل یابی روابط ساختاری اضطراب فراگیر، افسردگی و استرس پس از سانحه با اضطراب کرونا انجام شده است. روش پژوهش توصیفی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. به این منظور نمونه ای شامل ۲۰۱ زن و مرد بزرگسال توسط مقیاس اضطراب بیماری کرونا، پرسشنامه اضطراب فراگیر، پرسشنامه سلامت بیماری (PHQ۹) برای سنجش شدت افسردگی و مقیاس تاثیر رویداد (IES-R) برای سنجش اختلال استرس پس از سانحه مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند نتایج نشان داد بر اساس شاخص هایCFI ،GFI ،NFI، RMESA مدل روابط ساختاری بین اضطراب فراگیر، افسردگی، استرس پس از سانحه و با اضطراب کرونا برازش مناسبی دارد. اضطراب فراگیر، افسردگی و استرس پس از سانحه بر میزان اضطراب کرونا ویروس، اثر مستقیم مثبت و معنادار دارند؛ همچنین اضطراب فراگیر اثر مستقیم مثبت و معنی داری بر استرس پس از سانحه دارد. متغیرهای اضطراب فراگیر و افسردگی از طریق استرس پس از سانحه بر میزان اضطراب کرونا اثر غیر مستقیم دارند (۰.۰۵>p).بنابراین، اضطراب فراگیر، افسردگی و استرس پس از سانحه آسیب زا نقش مهمی در میزان اضطراب کرونا ایفا می کنند و هدف قرار دادن این سه متغیر با بهره گیری از مداخله های روان شناختی، می تواند در کاهش اضطراب کرونا در افراد بهنجار موثر باشد.

کلیدواژه ها:

اختلال استرس پس از سانحه ، افسردگی ، اضطراب ، ویروس کرونا