معرفی برترین جمعیت های بومی گونه مرتعی خورنال (Cenchrus ciliaris) در استان خوزستان

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 302

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJRDR-27-2_005

تاریخ نمایه سازی: 24 فروردین 1402

چکیده مقاله:

گندمیان پایا جزو مهم ترین گونه های مرتعی در مناطق گرمسیری می باشند. گونه خورنال (Cenchrus ciliaris) یکی از گندمیان علوفه ای چندساله مرتعی است که با بهره مندی از فتوسنتز نوع C۴ که مختص مناطق گرم بوده دارای سازگاری بسیار بالایی در مراتع استان خوزستان رویش دارد. تنوع در رویشگاه های این گونه موجب بروز تفاوت هایی در فنوتیپ و عملکرد علوفه اکوتیپ های آن شده است. جهت اجرای این پروژه ابتدا با بررسی آدرس های هرباریومی و پیمایش های صحرایی رویشگاه های گونه سنکروس در استان خوزستان مشخص شد. سپس در زمان مناسب  بذر ۱۳ جمعیت شناسایی شده از رویشگاه های مختلف استان برداشت و اقدام به کشت آنها در ایستگاه تحقیقاتی باغملک شد و به مدت سه سال پس از استقرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. بین جمعیت های مورد بررسی از نظر عملکرد علوفه خشک، ارتفاع بوته و تعداد پنجه اختلاف معنی دار مشاهده شد. برترین جمعیت از گونه ciliaris Cenchrus مربوط به جمعیت جمع آوری شده از منطقه شوشتر- چم کنار با میانگین عملکرد حدود ۲۲۰ گرم علوفه خشک در مترمربع با تعداد۱۳۰ پنجه در بوته و ارتفاع ۵۵ سانتی متر در سال سوم پس از استقرار بود. بین جمعیت های مورد بررسی اختلافات ظاهری از نظر فرم رویشی مشاهده شد به طوری که جمعیت منطقه شوشتر- چم کنار کاملا افراشته بود در حالی که جمعیت جمع آوری شده از منطقه بهبهان حوزه چاه مارین کاملا  گسترده بر سطح زمین بود.

نویسندگان

کورش بهنام فر

استادیار پژوهشی، بخش تحقیقات جنگل ها و مراتع، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خوزستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اهواز، ایران

فرهنگ قصریانی

استادیار پژوهشی، بخش تحقیقات مرتع، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، تهران، ایران

محمد فیاض

استادیار پژوهشی، بخش تحقیقات مرتع، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، تهران، ایران

رجبعلی محمدی

محقق بخش تحقیقات جنگل ها و مراتع، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خوزستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اهواز، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Akhila, A., ۲۰۱۰. Essential oil-bearing grasses : the genus Cymbopogon. ...
  • Behnamfar, K., Ghasriani, F., Fayaz, F. and Mohamadi, R. A., ...
  • Behnamfar, K. and Alemi Saied, K. H., ۲۰۱۴. Evaluation of ...
  • Behnamfar, K., Siadat, S. A. and Salehe Shoshtari, M. H., ...
  • De la Barrera, E., ۲۰۰۸. Recent invasion of buffel grass ...
  • Ghanavati, H., Saba, J., Alemi Saeed, K. H. and Haghnazari, ...
  • Ghannoum, O., Evans, J.R., Soon Chow, W., Andrews, T.J., Conroy, ...
  • Hoveizeh, H. and Shahmoradi, A. A., ۲۰۰۹. Autecology of Cenchrus ...
  • Hybner, R., Nelson, B., Taylor, B., Brazee, B. and Nordquist, ...
  • Johnson, D.A., Jigjidsuren, J., Sheehy, D.P., Majerus, M.E., Winslow, S.R. ...
  • Khai, H.M., Ha, N.N., Binh, L.H. and Phan, P.T., ۲۰۰۳. ...
  • Mohammadi, F., Ahmadi Moghaddam, A. and Mansouri, H., ۲۰۱۳. Some ...
  • Piano, E., Valentini, P., pecett, L. and Romani, M., ۱۹۹۶. ...
  • Wong choi, C., ۱۹۸۹. Review of forage screening and evaluation ...
  • Zeiger, E. and Taiz, L., ۲۰۰۲. Plant physiology, ۳rd ed. (translation). ...
  • نمایش کامل مراجع