تبیین روابط میان مشارکت شهروندان و کیفیت زندگی

کیفیت زندگی ، به عنوان انگاشتی در نمود نسبت رضایت افراد از زندگی و به بیانی دیگر رویکردی برای ارزیابی رضایت و فقدان رضایت افراد، اقشار و گروهها از زمینه های متنوع زندگی است . این انگاشت نخست به عرصه بهداشتی و سلامتی و بیماری های روانی خلاصه می شد، ولیکن در طول ۲۰ سال اخیر، این انگاشت از زمینه های صرفا بهداشتی - سلامتی ، زیست محیطی و روانشناسی ، به رویکردی چندوجهی بسط داده شده است که علاوه بر ابعاد فوق الذکر شامل عوامل اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی نیز هستند. این ابعاد می توانند عرصه های غذایی ، آموزشی ، امنیت ، ایمنی و گذران اوقات فراغت را هم شامل شوند. ولی توافق و اتفاق نظر ادراکی در میان کارشناسان هست که بر اساس آن اکثر کارشناسان کیفیت زندگی را در برگیرنده ابعاد مثبت و رویکردی چندوجهی می پندارند. از سوی دیگر در سال های گذشته مشارکت عمومی در تقویت کیفیت محیط و زندگی شهری تاکید شده است . در همین راستا در پژوهش حاضر با روش توصیفی - تبیینی با مطالعات اسنادی به تبیین روابط میان مشارکت شهروندان و کیفیت زندگی پرداخته است . نتایج نشان داده است که مشارکت شهروندان، ظرفیت سازی اجتماعات محلی برای پیشبرد مسائل شهری با تاکید بر خود، به کمک مسئولان شهری ، در راستای تقویت و ارتقای کیفیت محیط و کیفیت زندگی مردم است .

کلیدواژه ها:

مشارکت ، شراکت ، رضایتمندی ، کیفیت زندگی ،