نقش میانجی گر انعطاف پذیری روان شناختی در ارتباط بین طرح واره های ناسازگار اولیه و تاب آوری با سبک های عشق ورزی استورگ و مانیا

هدف این پژوهش بررسی روابط ساختاری بین طرح واره های ناسازگار اولیه و تاب آوری با سبک های عشق ورزی (استورگ و مانیا) با نقش میانجی گر انعطاف پذیری روان شناختی بود. روش تحلیل در این مطالعه مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام معلمان مقطع متوسطه دوم شهرستان رودسر در نیمه اول سال ۱۴۰۰ بودند. در این پژوهش ۳۰۷ نفر به روش در دسترس در یک نظرسنجی برخط مشارکت داشتند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های طرح واره یانگ ، نگرش به عشق، تاب آوری کانر و دیویدسون ، پذیرش و عمل نسخه دوم استفاده شد. تحلیل داده ها به روش مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار های اس.پی.اس.اس. و ایموس نسخه ۲۱ انجام شد. نتایج نشان داد که انعطاف پذیری روان شناختی رابطه بین طرح واره های ناسازگار اولیه و سبک عشق ورزی استورگ را به صورت منفی و رابطه بین طرح واره های ناسازگار اولیه و سبک عشق ورزی مانیا را به صورت مثبت و معنادار میانجی گری می کند. همچنین انعطاف پذیری روان شناختی رابطه بین تاب آوری و سبک عشق ورزی استورگ را به صورت مثبت و رابطه بین تاب آوری و سبک عشق ورزی مانیا را به صورت منفی و معنادار میانجی گری می کند.

کلیدواژه ها:

طرح واره های ناسازگار اولیه ، تاب آوری ، سبک های عشق ورزی ، انعطاف پذیری روان شناختی