ارزیابی توالی ثانویه کانون های گرد و غبار خوزستان با استفاده از گروه های عملکردی (PFTs) تحت شیوه های مختلف کشت نهال

اندازه­گیری تنوع و شناسایی صفات و گروه­های عملکردی گیاهی منطقه و طبقه­بندی آنها علاوه براینکه به شناسایی دقیق توان رویشی منطقه کمک می­کند، به درک ما نسبت به عکس­العمل پوشش گیاهی منطقه به آشفتگی­ها و حضور احتمالی گونه­های مقاوم با صفات مشابه یا مهاجم یاری می­رساند. هدف از این پژوهش بررسی و ارزیابی مقدماتی وضعیت رویشی منطقه، روند تغییرات و ارزیابی توالی ثانویه پوشش گیاهی کانون­های گرد و غبار خوزستان بعد از کشت نهال به شیوه­های مختلف بود. برای تحقق این هدف از شاخص­های تنوع گونه­ای و گروه­های عملکردی (PFTs) استفاده شد. برای ارزیابی تغییرات پوشش گیاهی منطقه با پیمایش صحرایی، تعداد ۱۵ ترانسکت ۱۰۰ متری با فواصل ۵۰ متری بصورت تصادفی- سیستماتیک انتخاب ­شد. با توجه به یکنواختی ترکیب گونه­های گیاهی و نبود عوارض محیطی در مجموع ۱۸۰ پلات ثابت به ابعاد ۱ متر مربع نصب گردید. نتایج تحقیق اخیر در سه منطقه کانون گرد و غبار جنوب شرق اهواز نشان داد در مناطق انتخابی شیوه­های متنوع آبیاری به همراه بارندگی­ها سبب تغییرات محسوسی در افزایش درصد پوشش و تعداد گونه بتدریج از سال ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۹ گردیده است. گروه­های عملکردی منطقه طویل با آبیاری سطحی (فارو) در سال ۱۳۹۹ نه گروه، در منطقه بگعان با آبیاری تانکری و حفر چاله با بیل مکانیکی هفت گروه و در منطقه حنیطیه  با آبیاری تانکری و حفر چاله هفت گروه عملکردی قابل تشخیص بود. نتایج آنالیز T-تست نیز نشان داد بین متوسط دو مقدار همه شاخص­ها از جمله تنوع شانون و سیمپسون در اسفند سال ۱۳۹۶ و اسفند سال ۱۳۹۹ برای هر سه منطقه مورد بررسی اختلاف معنی داری وجود داشته و شاخص­های تنوع با افزایش تعداد گونه و درصد پوشش در منطقه، سیر صعودی داشته­است.

کلیدواژه ها:

پوشش گیاهی ، شاخص تنوع سیمپسون ، شاخص تنوع شانون ، نهال کاری ، درصد پوشش گیاهی