تعیین ارزش رجحانی گونه های مرتعی (منطقه زمین سنگ استان هرمزگان)

یکی از فاکتورهای مهم در تعیین ظرفیت چرایی مراتع، تعیین ارزش رجحانی گیاهان مرتعی با توجه به نوع دام استفاده کننده از مرتع و تغییرات آن در طول فصل چرا می باشد. در این تحقیق، ارزش رجحانی گونه های مرتعی در مرتع زمین سنگ در استان هرمزگان در ماه های فصل چرا (دی تا اردیبهشت) و سال های مختلف (۱۳۸۹-۱۳۸۶)، بررسی شد. برای تعیین ارزش رجحانی از روش درصد بهره برداری گونه های گیاهی و تعیین شاخص رجحان استفاده شد. نتایج در قالب طرح آماری اسپیلیت پلات در زمان در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی در نرم افزار SAS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و میانگین آماری صفت مورد بررسی با آزمون LSD مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین ترجیح دام، در درجه اول از گونه های Aeluropus lagopoides و Atriplex leucoclada و در درجه دوم از گونه Alhagi graecorum است. کمترین درصد بهره برداری نیز از دو گونه Halocnemum strobilaceum و Desmostachya bipinnata بود. بر اساس طبقه بندی شاخص ارزش رجحانی، گونه های Aeluropus lagopoides و Atriplex leucoclada جز گونه های نسبتا خوش خوراک (رجحان نسبی)، گونه های Alhagi graecorum و Halocnemum strobilaceum جزو گونه های با خوش خوراکی متوسط (رجحان متوسط) و گونه Desmostachya bipinnata جزو گونه های تقریبا غیر خوش خوراک (اجتناب نسبی) بودند.

کلیدواژه ها:

شاخص رجحان ، خوش خوراکی ، مرتع زمین سنگ ، ارزش رجحانی و استان هرمزگان