تاثیر پیریدوکسین بر اجزای جوانه سنی بذر گلرنگ تحت تنش خشکی

خشکی به عنوان یک تنش عاملی برای کاهش کمی و کیفی گیاهان زراعی می باشد، علاوه بر این اصلاح گیاهان زراعی در جهت افزایش تحمل به خشکی در مرحله جوانه زنی شناخت میزان حساسیت و تعیین حساس ترین جزء در جوانه زنی ضروری است، در این راستا برای ارزیابی سرعت جوانه زنی، درصد نهایی جوانه زنی و یکنواختی جوانه زنی بذر گلرنگ رقم گلدشت تحت تاثیر مقادیر مختلف ماده شیمیایی پیریدوکسین و سطوح مختلف خشک ی (پلی اتلین گلایکول) آزمایشی با سه تکرار در شرایط ازمایشگاه به اجرا در امد. در این آزمایش فاکتور اول پیریدوکسین ( با غلظت های صفر، 0/01 درصد، 0/02 درصد، و 0/03 درصد) و فاکتور دوم پلی اتیلن گلایکول ( در پنج غلظت صفر، 4- و 6- و 8- و 12- بار) اعال شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که سطوح مختلف پیریدوکسین و خشکی به طور معنی داری بر اجزای جوانه تاثیر دارد. (0/01>≥p). اثر متقابل پیریدوکسین و خشکی بر وزن خشک ریشه چه، وزن خشک ساقه چه و یکنواختی جوانه زنی و در سطح احتمال یک درصد و بر طول ریشه چه، سرعت جوانه زنی و درصد جوانه زنی در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. ولی تاثیر معنی داری بر طول ساقه چه نشان نداد. نتایج مقایسه میانگین های سطوح مختلف پیریدوکسین نشان داد که افزایش پیریدوکسین موجب افزایش مقاومت بذر کلزا به تنش خشکی و بهبود در وضعیت اجزای جوانه زنی می شود. در صورتی که نتایج مقایسه میانگین های سطوح مختلف خشکی نشان داد که افزایش خشکی موجب کاهش مقاومت بذر کلزا و کاهش عملکرد اجزای جوانه زنی در تنش خشکی می شود.

کلیدواژه ها:

پیریدوکسین ، تنش خشکی ، جوانه زنی ، گلرنگ و پلی اتیلن گلایکول