تاثیر خودشیفتگی و غرور مدیرعامل بر رابطه میان پایداری شرکتی و عملکرد مالی (شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران)

توجه به موضوع پایداری در ادبیات رشته مالی و اقتصادی توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب نموده است و ابعاد مختلف این موضوع ازجمله زیست محیطی، اجتماعی، راهبری و اقتصادی در پژوهش های مختلف موردبررسی قرار گرفته شده است. شناخت اثراتی که ممکن است از اجرای سیاست های پایداری توسط شرکت ها بر عملکرد آن ها موثر باشد و در همین راستا، شناخت ابعاد شخصیت های روانشناسی مدیران به عنوان مسئولان اجرای چنین سیاست هایی ما را بر آن ساخت تا در این پژوهش به بررسی تاثیرخود شیفتگی و غرور مدیرعامل بر رابطه میان پایداری شرکتی و عملکرد مالی بپردازیم. جامعه آماری این تحقیق شامل شرکت های پذیرفته شده در بازار سرمایه تهران طی دوره مالی ۱۳۹۰ الی ۱۳۹۹ بوده است که درنهایت پس از اجرای روش نمونه گیری تعداد ۱۲۱۰ سال شرکت وارد نمونه نهایی شده اند. برای بررسی این پژوهش سه فرضیه مطرح شده است. روش رگرسیون بکار گرفته شده روش رگرسیون چند متغیره بوده است. نتایجی که از اجرای رگرسیون به دست آمده بیانگر آن است که پایداری شرکتی دارای اثر معنادار و مثبتی بر عملکرد مالی شرکت در سطح معناداری ۰.۰۵ داشته است و همچنین، نقش تعدیل گری خودشیفتگی مدیران عامل شرکت ها در رابطه میان پایداری شرکتی و عملکرد مالی در سطح معناداری ۰.۰۵ تاییدشده است.نتایج حاصل از فرضیات در راستای نتایج پژوهشهای پیشین و سازگار با آنها، تاثیر عوامل رفتاری و شخصیتی را بر رابطه میان پایداری شرکتی و عملکرد مالی تایید میکنند.

کلیدواژه ها:

خود شیفتگی ، غرور مدیرعامل ، پایداری شرکتی ، عملکرد مالی