بررسی ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی مقیاس خود ارزیابی خطر سقوط در سالمندان

زمینه و هدف: شناسایی عوامل خطر سقوط به منظور پیشگیری از وقوع حادثه و کاهش هزینه های ناشی از آن ضروری به نظر می رسد. این پژوهش با هدف ترجمه و تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس خود ارزیابی خطر سقوط در سالمندان انجام شده است. روش بررسی: پژوهش حاضر مطالعه ای روش شناختی است که روی ۶۰ نفر از سالمندان عضو کانون بازنشستگی شهر قم در سال ۱۴۰۰ انجام شد و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند . ترجمه بر اساس روش پسرو / پیشرو انجام شد. سپس روایی صوری، محتوا و سازه پرسش نامه تعیین شد. به منظور تعیین روایی سازه از مقایسه گروه های شناخته شده (سالمندان با یا بدون سابقه سقوط)، روایی هم گرا و واگرا استفاده شد. تعیین پایایی مقیاس با تحلیل همسانی درونی انجام شد. یافته ها: نتایج تحلیل مقایسه گروه های شناخته شده نشان داد، میانگین نمره مقیاس خود ارزیابی خطر سقوط در سالمندان با سابقه سقوط بیشتر از سالمندان بدون سابقه سقوط است. همبستگی معنادار بین نمرات حاصل از مقیاس خطر سقوط با آزمون زمان دار برخاستن و برگشت (۰۰۱/۰ > P، ۴۲۸/۰=r) و آزمون نشستن و برخاستن ۳۰ ثانیه (۰۱/۰ > P، ۳۳۳/۰=r) روایی سازه را تایید کرد. محاسبه ضریب کودر ریچاردسون موید همسانی درونی چک لیست (۶۲۴/۰) بود. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، روایی و پایایی مقیاس خودارزیابی خطر سقوط تایید شد. با توجه به کاربرد ساده و جامع مقیاس در بررسی ارزیابی خطر سقوط و نیز آزمایشات پیشگیری از سقوط سالمندان قابل استفاده است.

کلیدواژه ها:

Fall ، Risk factor ، Elderly ، Validity ، Reliabilit ، عوامل خطر ، سالمندی ، خود ارزیابی ، زمین خوردن های تصادفی