تولید و ارزیابی آیروژل نانوکامپوزیتی بر پایه نانوفیبریل های سلولزی و پروتئینی

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 168

فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JWFST-29-4_007

تاریخ نمایه سازی: 19 فروردین 1402

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: زیست نانوکامپوزیتها گروهی از نانوکامپوزیتهای پلیمری هستند که از ترکیب پلیمرهای زیست تخریب پذیر و جامدات غیرآلی تشکیل شده اند و حداقل یکی از ابعادشان در حد نانومتر است. آیروژل ها، موادی با ساختار شبکه ای سه بعدی حاوی حفره های به هم پیوسته و متشکل از ترکیب مواد مختلف هستند. این مواد به دلیل ویژگی های بسیار جالب توجهی نظیر سطح مخصوص، منافذ زیاد، و چگالی بسیار کم خواص جالب توجه و مصارف پرکاربردی در علوم مختلف دارند. در این پژوهش، آیروژل های نانوکامپوزیتی زیست سازگار از مواد غیرسمی و تجدیدپذیر که اغلب محصولات جانبی صنایع لبنی و ضایعات کشاورزی هستند تولید شده اند. این آیروژل های زیست نانوکامپوزیتی، حاوی مقادیر فراوان پلی ساکارید و پروتئین بوده و به دلیل ماهیت غیرسمی، تجدیدپذیری و زیست تخریب پذیری، کاربردهای گسترده ای در مصارف مختلف دارند. مواد و روش ها: در این مطالعه چند نوع آیروژل نانوکامپوزیتی متشکل از ترکیب نانوفیبریل های سلولزی، کیتوسان و نانوفیبریل پروتئینی با استفاده از خشک کن انجمادی تهیه شده و سپس با استفاده از روش های آنالیزی متعدد محتویات این آیروژل ها مورد بررسی و تایید قرار گرفت. در نهایت کارایی این آیروژل ها در حذف رنگزای آزو از آب، بر روی یک مدل رنگزای آنیونیکی ارزیابی گردید.یافته ها: آیروژل های سه جزئی فوق سبک (mg cm-۳ ۱۵) و بسیار متخلخل (۹۱/۹۸ درصد)، با موفقیت تولید شدند. در این آیروژل ها از نانوالیاف سلولزی به عنوان تقویت کننده و کیتوسان و نانوفیبریل های پروتئینی به عنوان بهبوددهنده استفاده گردید. نتایج آزمون نشر تیوفلاوین-تی بر روی آیروژل های نانوکامپوزیتی با نسبت های ترکیب مختلف، وجود فیبریل های پروتئینی را تایید می نماید. به طورکلی در آیروژل های دوجزئی نانوالیاف سلولزی/پروتئین، با کاهش جزء سلولز و افزایش جزء پروتئین تا ۹۰ درصد استحکام در حالت تر کاهش می یابد. درحالی که آیروژل های سه جزئی (حتی در حالتی که جزء پروتئین بیشترین مقدار را نسبت به کیتوسان داشت)، علاوه بر بهره وری از ثبات ابعادی و پایداری بسیار خوب در آب، در حذف رنگزای آنیونیکی نیز عملکرد بسیار موثری نشان دادند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد افزودن مواد پرکننده طبیعی نظیر نانوالیاف سلولزی، تاثیر بسزایی در تقویت خواص مکانیکی آیروژل کیتوسان و نانوفیبریل پروتئینی دارد. ساختار بسیار متخلخل آیروژل سه جزئی متشکل از مقادیر بهینه نانوفیبریل های سلولزی، کیتوسان و نانوفیبریل های پروتئینی است که پس از فرایند خشک شدن در دستگاه خشک کن انجمادی با برقراری پیوندهای یونی و هیدروژن میان اجزا به خوبی حاصل شده است. با ارزیابی نتایج پایداری و جذب آب آیروژل های کامپوزیتی می توان آیروژل های حاوی ۵۰ درصد سلولز و نسبت های برابر کیتوسان/نانوفیبریل های پروتئینی را به عنوان نمونه های مطلوب برای ادامه مطالعات در نظر گرفت. لازم به ذکر است، کلیه آیروژل های سه جزئی حاوی نانوفیبریل های پروتئینی با گنجایش جذب حداکثر mg g-۱ ۷۰ و بازدهی۱۰۰ درصد رنگزای کنگو رد را جذب نمودند.واژه های کلیدی: آیروژل، نانوفیبریل های سلولزی، کیتوسان، نانوفیبریل های پروتئینی

نویسندگان

ماندانا دیلمیان

گروه تحقیقاتی مهندسی زیست فرآیند، پژوهشکده زیست فناوری صنعت و محیط زیست، پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، تهران ایران

دینا مرشدی

گروه تحقیقاتی مهندسی زیست فرآیند، پژوهشکده زیست فناوری صنعت و محیط زیست، پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، تهران ایران