اثر سطوح مختلف افزودنی میکروبی حاوی لاکتوباسیل های با تخمیر همگن و ناهمگن بر خصوصیات تخمیر و پایداری هوازی ذرت سیلو شده با ماده خشک مختلف و همچنین علوفه ذرت سیلویی سرمازده

در این مطالعه اثرات استفاده توام لاکتوباسیلوس های با تخمیر همگن و ناهمگن در دوزهای مختلف بر خصوصیات تخمیر و پایداری هوازی سیلاژ ذرت در مراحل مختلف بلوغ خصوصا در ذرت سرمازده بررسی شد . علوفه ذرت سیلویی با ماده خشک 25/3 درصد، 29/4 درصد و 29/8 درصد ( سرمازده) برداشت و خرد شد . تیمارها عبارت بودند از سیلاژ ذرت شاهد (WI)، سیلاژ ذرت تلقیح شده با لاکتیسیل در سطح ( فرمول در متن اصلی مقاله) (LB1) و سیلاژ ذرت تلقیح شده با لاکتیسیل در سطح ( فرمول در متن اصلی مقاله) (LB2). سیلاژها در سیلوهای آزمایشگاهی در 3 تکرار پر شدند و پس از گذشت 90 روز از تخمیر، سیلوها باز و آنالیز شدند. با افزایش بلوغ علوفه ذرت سیلویی، میزان قند محلول و پروتئین کاهش و pH آن افزایش یافت ( 0/05>P) در سیلاژ ذرت با ماده خشک کم، غلظت لاکتات و استات با اضافه کردن سطح افزودنی افزایش یافت ( 0/01>P) اگر چه در سیلاژ ذرت با ماده خشک بالا و سیلاژ ذرت سرمازده نیز غلظت استات در LB2 بالاتر از LB1 بود، اما با افزایش سطح افزودنی غلظت لاکتات در علوفه با ماده خشک بالا کاهش نشان داد ( 0/01>P) در ذرت با ماده خشک بالا و ذرت سرمازده تفاوتی بین تیمارها از لحاظ پایداری هوازی وجود نداشت . اما در ذرت با ماده خشک کم افزودنی سبب کاهش پایداری هوازی شد ( 0/01>P). سیلاژهای با ماده خشک بالا پایداری هوازی کمتری نسبت به سیلاژ ذرت با رطوبت بالا داشتند ( 0/01>P). مرحله بلوغ علوفه یک عامل مهم تاثیر گذار در تخمیر بود و علوفه با ماده خشک بالا تخمیر محدودتری داشتند. این افزودنی تنها توانست جلوی افت پایداری هوازی را در ذرت با ماده خشک بالا و همچنین ذرت سرمازده بگیرد ولی به علت افزایش بیش از حد لاکتات در سیلاژ ذرت با ماده خشک پائین، پایداری هوازی در این سیلاژها بدتر شد.

کلیدواژه ها:

وLactisil maize ، علوفه ذرت سرمازده ، پایداری هوازی ، تخمیر ، علوفه ذرت با ماده خشک پایین