انتخاب گونه های گیاهی مقاوم به خشکی مناسب کاشت در فضای سبز (مطالعه موردی :شهر تهران )

استفاده از گیاهان بومی گزینه با اولویت بالا برای افزایش پوشش گیاهی در مناطقی است که با گرمایش جهانی و کمبود آب مواجه هستند. داده ها و مدل های اقلیمی افزایش فراوانی و شدت خشکسالی ها را در آینده پیش بینی کرده اندWWAP)، ۲۰۱۶) تحقیقات نشان می دهد که پرتنش ترین منطقه آب جهان در خاورمیانه قرار دارد و کشورهایی مانند ایران، عراق، مصر و سوریه را در بر می گیرد (Tropp and Jägerskog ۲۰۰۶)،ایران دارای آب و هوای متنوعی است، بارندگی در نواحی شمالی و شمال غربی ایران مکرر و فراوان است، در حالی که در سایر نقاط، به ویژه در نواحی جنوبی و شرقی، بارندگی ناهمگون و کم است (مدنی و همکاران، ۱۳۹۵). در دهه اخیر، شرق ایران، منطقه ای مهم و پرجمعیت که استان های خراسان را در بر می گیرد، و دچار کمبود آب و خشکسالی شدید شده است.(رضیعی و همکاران، ۱۳۸۵)علاوه بر مشکلات مربوط به آب و هوا، عوامل دیگری مانند رشد جمعیت، توسعه شهری، آلودگی آب و استفاده بیش از حد از منابع انرژی در کمبود آب نقش داشته اند (HuTTer, ۲۰۱۵). یکی از مصرف کنندگان بزرگ آب در شهرها، مناظر شهری هستند (لازارووا و همکاران، ۲۰۰۵) که در آن پوشش گیاهی یک نقش اساسی را ایفا می کند، زیرا به طرق مختلف بر روی آب و هوا تاثیر می گذارد، از جمله ایجاد سایه، کنترل رطوبت و سرعت باد (aLi Touder, ۲۰۰۵)در مناطقی که با خشکسالی و کمبود آب مواجه هستند و همچنین در سایر مناطقی که منابع فراوان یا قابل اعتماد آب شیرین در دسترس نیست، تکنیک(= xeriscaping حفظ آب )ترویج می شود.در میان هفت اصل طراحی xeriscaping، انتخاب مناسب گیاه یک اصل کلیدی است (وید و سرویس، ۱۹۹۲). استفاده از گیاهان بومی مقاوم به خشکی در مناظر شهری مناطق خشک و نیمه خشک می تواند به مدیریت منابع آب کمک کند (BaLTzoi et al., ۲۰۱۵).

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، گیاهان بومی ، مناظر شهری