اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر احساس تنهایی در مادران فرزند معلول

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر احساس تنهایی در مادران فرزند معلول می باشد روش این پژوهش نیمه آزمایشی (پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل) است. جامعه آماری این پژوهش متشکل است از کلیه مادران فرزند معلول مرکز بهزیستی شهرستان نور در سه ماهه سوم سال ۱۴۰۰ به تعداد ۱۰۰ نفر بود. نمونه آماری بر اساس طرح پژوهشی ۳۰ نفر در نظر گرفته شد که به صورت در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. جهت گردآوری اطلاعات این پژوهش از پرسشنامه احساس تنهایی راسل و پیلوا و کورتونا (۱۹۸۰)،) استفاده شد. جلسات مداخله شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اساس پروتکل ۸ جلسه باونز و مارلات (۲۰۱۱) اجرا شد. در این پژوهش از نرم افزارهای SPSS و AMOS ویرایش ۲۳ استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس تک متغیری نشان داد که آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش احساس تنهایی در مادران فرزند معلول به میزان ۵۳/۰ تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی ، احساس تنهایی ، معلولیت