نقش ارائه خدمات شهری در ساماندهی محله های حاشیه نشین شهر

حاشیه نشینی همواره به صورت معضلی مطرح شده است که باید از آن رها شد و برای رهایی از این مشکل راهکارهای فراوانی تدارک دیده شده است. در این جهت، بررسی ذهنیت و نگاه ساکنان این مناطق به کیفیت زندگی خودشان، راهی موثر برای شناخت مسائل و برنامه ریزی برای حل مشکلات این مناطق است. با گسترش شهرنشینی و افزایش جمعیت شهری به رغم افزایش وابستگی انسانها به یکدیگر برای تامین نیازهایشان، روز به روز به سوی کاهش سطح تعامل میان افراد در محلات و همسایگی ها پیش می رویم، گرچه زندگی شهری یک زندگی جمعی است و لازمه موفقیت در این نوع زندگی این است که انسانها در تعامل با یکدیگر از فردگرایی و منفعت طلبی به سمت ترویج اخلاق جمعی پیش بروند. دغدغه ­های زندگی شهری و کاهش روابط چهره به چهره آدم­ها در شرایط زندگی امروزی، فاصله میان افراد در محله های شهری را افزایش داده است. بعد از جنگ جهانی دوم یکی از مهمترین مسائل اجتماعی کشورهای در حال توسعه رشد و توسعه شتابان و ناهمگن شهرنشینی بوده است در اکثر کشورهای در حال توسعه آهنگ رشد سالانه جمعیت شهری بین ۵ تا ۸ درصد در نوسان بوده است. بدیهی است که این رشد انفجاری شهرنشینی و در پی آن پیدایش و رشد پدیده حاشیه نشینی، فرآیند مهاجرتهای مداوم داخلی، یعنی مهاجرت از روستاها به شهرها است که بازتاب اقتصادی اجتماعی و فیزیکی آن بصورت رشد گروهها و جوامع حاشیه نشین ظاهر می گردد که در جاهای مختلف به شکلهای گوناگون آلونک نشین، زاغه نشین، کپرنشین و حلبی ها، و… بروز می یابد.

کلیدواژه ها:

زاغه نشین ، کپرنشین ، حلبی ها