رتبه بندی استانهای ایران در دسترسی به شاخصهای بهداشتی و درمانی

مقدمه: ارایه خدمات بهداشتی درمانی جزو اهداف اصلی دولت هاست در این میان میزان دسترسی به این خدمات از اهمیتبالایی برخوردار است و شاخصهای بهداشتی و درمانی در هر کشوری نشان دهنده میزان توسعه یافتگی آن می باشد. هدف این مطالعه بررسی شاخص های بهداشتی درمانی در ایران و رتبه بندی استانهای مختلف بر اساس میزان دسترسی به شاخصهای بهداشتی و درمانی می باشد. روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی می باشد. جامعه آماری این پژوهش همه استان های ایران در سال ۱۳۹۸ بوده است. ابزار جمع آوری اطلاعات این مطالعه نیز شامل سالنامه آماری، مستندات کتابخانه ای و گزارشات بود که از وبسایت های وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و مرکز آمار ایران تهیه شد. داده ها را از طریق تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره تجزیه و تحلیل کرد. برای این کارف جهت اندازه گیری سطح تو سعه یافتگی در هر ا ستان از تاک سونومی عددی ا ستفاده شد. روش CRITIC به محا سبه وزن شاخص ها کمک کرد و از روش CoCoSo برای رتبه بندی استان های ایران استفاده شد.یافته های این مطالعه نشان داد که استانهایی مانند آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، ا صفهان، تهران و خرا سان ر ضوی(کمتر از نیمی از ا ستان های کشور) از جمله ا ستانهای ایران هستند که به تو سعه مطلوبی ر سیده اند. رتبه بندی ا ستانها با ا ستفاده از روش CoCoSo ن شان داد که ا ستانهایی مانند سمنان و یزد برخوردارترین مناطق از نظر د ستر سی به خدمات بهدا شتی و درمانی بودهاند. نتیجه گیری: اگرچه همه استانهای ایران پیشرفت هایی در شاخص های بهداشتی و درمانی داشته اند، ولی جهت رفع و یا کاهش نابرابری بین استانها نیازمند برنامه ریزی منطقه ای و تخصیص بودجه در این زمینه هستیم تا از این طریق درجه ی توسعه یافتگی استانها و میزان برخورداری استانها از شاخصهای بهداشتی درمانی به سطح قابل قبولی برسد.

کلیدواژه ها:

استان ، ایران ، شاخص ، تکنیک.