تسبیح مقربون و تاثیر آن در صیرورت اصحاب یمین با رویکرد تاویلی عرفانی بر ساختار سوره انسان
محل انتشار: فصلنامه عرفان اسلامی، دوره: 19، شماره: 75
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 249
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-19-75_009
تاریخ نمایه سازی: 28 اسفند 1401
چکیده مقاله:
تسبیح در هستی، در حقیقت بیانگر امر تجلی و حیات است؛ آنگاه که اراده الله بر خلقت تعلق میگیرد، سنت الهی بر آن استوار است که هستی هر شیء منوط به امر تسبیح آن باشد. در این راستا، تسبیح انسان، آنگاه که در مسیر حب به مقربون قرارگیرد به شکل تحمید آشکارمیشود که تسبیحی است خاص کسانی که در مسیر صراط مستقیم قراردارند. در ساختار سوره انسان چگونگی این تسبیح به تصویر کشیدهشدهاست؛ در این سوره، معصومین (علیهم السلام) به عنوان مصداق مقربون ذاتی معرفیشدهاند. این سوره مشتمل بر ۳۱ آیه است که آیات ۵ تا ۱۵آن اوصافی از مقربون را تشریحنموده، درآیات ۱۶ تا ۲۳ به ویژگیهای محبین آنان و چگونگی ارتباطشان با مقربون اشارهشده و در۷ آیه آخر نیز راهکارهای نیل به مقام مقربون ارائهگردیدهاست. در این نوشتار به شیوه ساختارشناسی تاویلی سوره، این حقیقت عظیم بهدستآمده که یکی از جنبههای تسبیح مقربون، در سوره دهر در بعد وجه اللهی بودن آنان، خود را آشکار میسازد. درخصوص تسبیح محبین نیز اینگونه نتیجه میشود که بهواسطه مودتی که با مقربون دارند، در چارچوب تسبیح صراط مستقیم قرارخواهندگرفت که سبب میشود به لطف الهی به درجه قرب اکتسابی نایلآیند که این همان تحمید اصحاب یمین است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدرضا آرام
دانشیار گروه علوم قرآن وحدیث، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران