تاثیر نوآوری بر اشتغال در ایران

رابطه بین نوآوری و اشتغال یک رابطه پیچیده است و از دیر باز یک موضوع در نظریه اقتصادی بوده است. در حالی که نوآوری فرآیند میتواند شغل را از بین ببرد نوآوری محصول می تواند باعث ایجاد مشاغل جدید باشد از یک سو دیدگاههای خوش بینانه بر نیروهای جبران کننده و فرصتهای شغلی جدید که توسط نوآوریهای محصول به جای حصول باز می شود، تاکید داشت. از سوی دیگر، دیدگاههای بدبینانه) بر شکست (بازار تاکید داشتند که میتواند اثرات جبران سازی را محدود کند امروزه تئوری اقتصادی درجه خاصی از بی میلی را در درمان بیکاری تکنولوژیک) نشان میدهد و اکثر مطالعات بر بیکاری کوتاه مدت متمرکزاند. بر این اساس مطالعه عوامل موثر بر اشتغال لازم و ضروری است با توجه به اهمیت موضوع، هدف اصلی پژوهش بررسی رابطه علیت بین نوآوری و اشتغال در ایران طی دوره زمانی ۱۴۰۰-۱۳۷۷ است. برای تجزیه و تحلیل ارتباط بین متغیرهای پژوهش از روش علیت گرنجری بر پایه الگوی تصحیح خطای برداری استفاده شد. یافته ها نشان میدهند رابطه تعادلی بلندمدتی بین متغیرهای اشتغال و نوآوری وجود دارد نتایج آزمون علیت نیز حاکی اند، در کوتاه مدت هیچ رابطه علی بین دو متغیر برقرار نمیباشد اما در بلندمدت رابطه علی یک طرفه از نوآوری به اشتغال وجود دارد. در واقع در بلندمدت نوآوری با بهبود شرایط تولید و از طریق رشد اقتصادی، اشتغال را متاثر سازد .بنابراین تغییرات نوآوری و سرمایه گذاری در زمینه فنآوری های نوین میتواند نقش مهمی در جهت تغییرات اشتغال کشور به عهده گیرند.

کلیدواژه ها:

اشتغال ، نوآوری ، علیت گرنجری ، ایران.