بررسی عوامل جامعه شناختی موثر بر توسعه پایدار در مناطق بیابانی

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 103

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICSDA06_527

تاریخ نمایه سازی: 27 اسفند 1401

چکیده مقاله:

جامعه جهانی تا کنون به هیچ وجه بصورت فعلی درگیر بحران های زیست محیطی از جمله خشکسالی و بیابان زایی نبوده است . کارشناسان اعتقاد دارند که در حال حاضر رابطه مناسبی بین ما و منابع طبیعی و محیط زیست وجود ندارد، چرا که روش های تولیدی بیشتر بر افزایش تولید تمرکز دارند، نه دوام و حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست .بیانیه ریو در ۱۹۹۲ در خصوص »محیط زیست و توسعه « در ۲۷ اصل تدوین و تصویب شد که اولین اصل آن »انسان« را به عنوان موجودی که محور اصلی توسعه پایدار بوده و شایسته برخورداری از زندگی سالم ، پربار و هماهنگ با طبیعت است ، معرفی می نماید. کشور ما با مساحت ۱۹۵/۶۴۸/۱ کیلومتر مربع در مدار ۲۵ تا ۴۰ درجه در نیمکره شمالی در منطقه جنوب غرب آسیا واقع شده و به همین دلیل قسمت اعظم کشور بر روی کمربند خشک و بیابانی جهان واقع شده است ، به گونه ای که میانگین بارندگی کشور ۲۵۰ میلیمتر است . بیش از ۹۰ میلیون هکتار از مساحت کشور باشد را مناطق بیابانی با شدت های متفاوت در بر گرفته است .درصد بالای اراضی بیابانی و روند افزایشی بحران بیابان زایی در کشور ایجاب می کند که بیشتر و با دید کارشناسی و برنامه محور به این مناطق بپردازیم . مطالعه حاضر به صورت توصیفی و تحلیلی در صدد شناسایی و تحلیل عوامل جامعه شناختی موثر بر توسعه پایدار در مناطق خشک و بیابانی بوده است .نتایج بیانگر اینست که می توان با فرهنگ سازی و اثر گذاری بر رفتارهای زیست محیطی افراد و جوامع ساکن و برقراری گفتمان های اقناعی اعتماد ساز و امید آفرین ، با جلب مشارکت حداکثری به موفقیت بالای پروژه های توسعه پایدار در مناطق بیابانی امیدوار بود.

نویسندگان

کورش تنگستانی

دانشجوی دکتری جامعه شناسی، گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر،

غلامرضا جعفری نیا

دانشیار گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر