نقش زیست حسگرهای نانوکامپوزیت در ردیابی قارچهای بیمارگر گیاهی

قارچهای بیمارگر گیاهی یکی از عوامل اصلی کاهش بهره وری محصولات هستند. از این رو، شناسایی دقیق و سریع آنها در مراحل اولیه ی آلودگی نقش مهمی در تضمین امنیت غذایی و کاهش خسارت دارد. برای رسیدن به این هدف، از روشهای بیوشیمیایی و مولکولی متنوعی استفاده می شود. با این حال برای تشخیص بیمارگر در محل ، این روشها دقت و سرعت لازم را ندارند. بر این اساس طراحی زیست حسگرهای نانوکامپوزیت برای تشخیص دقیق و زودهنگام بیمارگرهای گیاهی قارچی حائز اهمیت است . در دهه های اخیر از نانومواد، به دلیل ویژگی های منحصر به فردشان، در ساخت زیست حسگرهایی با حساسیت زیاد استفاده شده است . ویژگی های نانومواد مختلف صفر،یک ، دو و سه بعدی و چگونگی ا ستفاده از آنها، برای بهبود عملکرد زیست حسگرها متفاوت ا ست . از زی ست ح سگرهای مبتنی بر نانومواد، برای ردیابی و ت شخیص انواع بیمارگر گیاهی قارچی و شبه قارچی استفاده می شود. این زی ست ح سگرها، بر اساس نحوهی انتقال پیام در حسگر، به زیست حسگرهای الکتریکی ، الکتروشیمیایی ، گرانش سنجی ، دمایی و نوری طبقه بندی می شوند و برای تعدادی از بیمارگرهای گیاهی از جمله قارچها، به صورت تجاری در آمده اند. اگرچه ، امروزه در استفاده از این ابزارها چالش هایی وجود دارد، در آینده این ابزارها به بخش مهمی در مدیریت بیمارگرهای گیاهی تبدیل خواهند شد. نوشتار حاضر در مورد این چالش ها بحث می کند.

کلیدواژه ها:

ردیابی ، شناسایی ، قارچهای بیمارگر گیاهی ، زیست حسگر ، نانومواد