ارائه مدل پیش بینی ظرفیت ایستگاه های راه آهن با رویکرد توسعه پایدار(مطالعه موردی : ایستگاه راه آهن مشهد)

امروزه نقش حمل ونقل در توسعه پایدار انکارناپذیر است . در بررسی نقش حمل و نقل در توسعه عواملی همچون محیط زیست و تاثیرات اجتماعی (انتظارات مشتریان) مد نظر قرار می گیرد. راه آهن به عنوان شریان ارتباط موثر، جایگاه ویژهای در رشد و توسعه اقتصادی تمامی کشورهای دنیا دارد. قابلیت توان حمل بار انبوه و جابجایی مسافر، صرفه جویی در مصرف انرژی و ایمنی بسیار بالا، پیشگیری در آلودگی محیط زیست و... از اهمیت خاص این صنعت است که نقش اساسی حمل و نقل در رشد و توسعه پایدار را به خود اختصاص داده است . هدف این پژوهش ، بهینه سازی و استفاده حداکثری از ظرفیت سیستم ریلی و ظرفیت ایستگاه ها با استفاده از پیش بینی تقاضای سفر حمل و نقل ریلی و عوامل موثر بر آن با رویکرد توسعه پایدار می باشد. جامعه آماری در این تحقیق کلیه مسافران ریلی ورودی و خروجی به مشهد در سال های ۱۳۹۲ -۱۳۹۷ در نظر گرفته شده است . آلفای کرونباخ جهت بررسی پایایی متغیرها و آزمون KMO جهت تعیین همبستگی مناسب متغیرها درنظر گرفته شد. روش تحقیق حاضر توصیفی بوده و برای تجزیه و تحلیل فرضیه ها از آزمون های همبستگی و معناداری رگرسیون استفاده شده و ابزار انجام این توصیف و تحلیل داده نرم افزارSPSS بوده است . پس از بررسی و نتایج تحلیل عاملی مشخص شد که عواملی نظیر جمعیت ، تولید ناخالص داخلی ، قیمت بلیط قطار مشهد - تهران، نسبت تعداد شاغلین (درصد)، طول راه های سریع السیر و اصلی (کیلومتر) و سال از اهمیت بالاتری برخوردار هستند. با توجه به تحلیل رگرسیون و ارایه مدل پیشنهادی ، سه متغیر نسبت سال، جمعیت و قیمت بلیط قطار مشهد - تهران در ارتباط با این تحقیق در نظرگرفته شد که دارای سطح معناداری زیر ۵ درصد هستند. همچنین با استفاده از فرمول مدل پیشنهادی ، ایستگاه راه آهن مشهد نسبت به سال پایه ۱۳۹۷، ۰۷.۳۲ درصد با افزایش تقاضا روبرو خواهد شد.

کلیدواژه های ارائه مدل پیش بینی ظرفیت ایستگاه های راه آهن با رویکرد توسعه پایدار(مطالعه موردی : ایستگاه راه آهن مشهد):

حمل و نقل ریلی ، توسعه پایدار ، راه آهن ، ظرفیت ، مدل سازی