اهمیت رنگ در هویت بخشی به آثار معماری و شهرسازی با تاکید بر توسعه پایدار

معماری نشانگر اصالت یک ملت و بیانگر هویت، تاریخ ، فرهنگ ، سبک زندگی ، شرایط اقلیمی و ... یک ملت میباشد . که همچون یک آینه ، انسان و هویت او را در خود بازتاب میدهد و انسان به وسیله ان میتواند هویت خود را معرفی و تشخص خود را نمایان سازد؛ هویت را میتوان وحدت تصورات ذهنی و عینیت دانست ؛ هویت هرموجودی بیانگر وجود خاص اوست که معماری از این مهم جدا نیست و وجود ان سبب تمایز آن با معماری نقاط دیگر شده و هویت مکان را متبلور میسازد ، همین امر باعث میشود تا به پرسش ، ما کجاییم؟ پاسخی روشن دهد و کیستی محل را هویدا سازد اما با گذر زمان ، رشد جمعیت، تکثر گرایی، اموزش نادرست، تلفیق فرهنگ ها و از همه مهمتر عدم وجود مدیریت کارآمد اصالت آن مکان، به دشواری قابل تشخیص خواهد بود آنچنان که امروز با قرار گرفتن در یک مکان تازه_ساخت یا با دیدن یک گوشه از معماری یک منطقه به سختی میتوان ان معماری آن را احراز هویت کرد؛. نبود هویت در یک مکان باعث از بین رفتن حس تعلق و کاهش مشارکت اجتماعی و حفاظت از یک مکان میشود که به تبع آن گاهی شاهد استفاده حداکثری از منابع انرژی و حتی اسیب های زیست محیطی به خصوص در فضا های عمومی شهر ها هستیم ؛ از این رو مبحث هویت و پرداختن به ان را میتوان راهی برای پیشگیری از این مهم دانست . یکی از راه های تحقق این ارمان ، شناخت هویت و عملکرد رنگ ها و استفاده درست و به جای ان ها در مکان است ؛ مقاله پیش رو که با بهره گیری از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای انجام شده است ؛ به بررسی مفاهیم مرتبط می پردازد ، در این پژوهش که در راستای هویت بخشی و عملکرد رنگ ها نگارش شده است ، سعی دارد ضمن بازتعریف مفاهیم مرتبط، در بخش نتیجه گیری عملکرد رنگ ها را در هویت بخشی به مکان معماری و تاثیر ان در مشارکت اجتماعی و توسعه پایدار ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

هویت ، حس مکان ، دلبستگی مکان ، رنگ ، توسعه پایدار