بررسی کارکرد «کانون روایت» در رمان گورستان غریبان

کانون دید، نظرگاهی است که نویسنده یا راوی برای نگریستن به داستان انتخاب می کند و بین روایت، زاویهدید، راوی و خواننده ارتباط ایجاد می کند. با توجه به اینکه رمان صحنه تجسم صداها، گفتمان متفاوت و برخورد چشم اندازهای اجتماعی و زاویهدید است؛ بنابراین هدف این پژوهش مشخص کردن میزان اطلاعاتی است که نویسنده می خواهد در اختیار مخاطب قرار دهد، همچنین دستیابی به افکار، احساسات، خواسته ها و عواطف شخصیتهای داستانی که ممکن است آشکار یا پنهان باشد. برای رسیدن به این هدف استفاده از کانونهای دید ضروری است که این کانون دید باعث نگرش متفاوت به یک پدیده واحد می شود. گورستان غریبان نیز به دلیل بهکارگیری راویان متعدد از لحاظ کانون دید حائز اهمیت است به همین منظور در این مقاله، با شیوه تحلیل محتوایی ابتدا به بررسی زاویه دیدهای پرکاربرد در رمان و سپس با استفاده از نظریه های روایت شناسان به بررسی دیدگاه نویسنده، کانون روایت و کانونی سازی و تحلیل گونه های مختلف و جنبه های روانشناختی و ایدئولوژیک و...  پرداخته شده است. نتیجه اینکه در گورستان غریبان، یونسی به پدیده واحد از نقطه کانونهای متفاوت نگریسته و با استفاده از این کانون روایتهای مختلف هم این بخت را به راوی داده است که درباره میزان حضور و مشارکت خود در داستان تصمیم گیری کند و هم خواننده با رویدادها و پدیده های متفاوت و جنبه های دیگر داستان، از دیدگاههای مختلف آگاه شود.

کلیدواژه ها:

گورستان غریبان ، کانون ، روایت ، زاویهدید ، کانونی شدگی