نمره دهی مبتنی بر فرآیند تدریس حل مسئله

حل مسئله دارای یک تاریخچه طولانی در فعالیت تحقیق در جامعه آموزش ریاضیات است .درفرایند استاندارد حل مسئله NCTM، دانش آموزان باید قادر به بکارگیری راهبرد های آموخته شده برای مسائل جدید و ناآشنا چه در داخل و چه در خارج کلاس درس ریاضی باشند. این حمایت و پشتیبانی با پروسه خلاق حل مسائل متناظر است. در NCTM ، دانش آموزان باید قادر به تشخیص و استفاده از ارتباط میان مفاهیم ریاضیاتی باشند و نوع ارتباط درونی این مفاهیم را به خوبی درک کنند و مفهوم ایجاد یک کل واحد را فراهم سازند که کاملا شبیه به درون مایه درک دانش مفهومی است. با این وجود، رشد در روش های تدریس مبتنی بر مسئله به نظر به آرامی در حال تحول است. تحقیق حاضر با روش کتابخانه ای به استناد منابع و پووهش در این حوزه انجام شده است.در این مقاله سعی شده با اشاره به مبانی نظری آموزش مبتنی بر حل مسئله به معیارهای معتبر ارزیابی درس ریاضی بر اساس طرح تحلیلی کولم(۱۹۹۴) و سیلور وکای(۲۰۰۵) پرداخته شود.از نتایج مهم این مطالعه ارتقا و توجه هر چه بیشتر به مقیاس های نمره دهی یادگیری دانش آموزان از مفاهیم ریاضی ، رویه ها، فرآیندها و رتبه ریاضی آنها می باشد.

کلیدواژه ها:

حل مسئله ، دانش مفهومی ، روش های تدریس