گزارش موردی کودک دو ساله با شکایت استفراغ مقاوم به درمان درپی مسمومیت با سرب
محل انتشار: چهارمین کنگره ملی گزارشهای موردی بالینی
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 279
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CCRMED04_152
تاریخ نمایه سازی: 16 اسفند 1401
چکیده مقاله:
مقدمه : استفراغ مکرر از نظر تشخیص و درمان یکی از چالش های پزشکان و متخصصان اطفال می باشد، به دلیل اینکه علاوه بر از دست دادن حجم زیاد آب و الکترولیت و عوارض ناشی از آن در کودک و ایجاد اختلال در رشد و وزن گیری مناسب، معمولا یک علت زمینه ای مهم برای آن وجود دارد که گاها تشخیص آن چالش برانگیز است . این نوع استفراغ معمولا طول کشنده است، به درمان های معمول ضد استفراغ پاسخ نمی دهد و سبب مراجعه مکرر بیمار به پزشک می شود .هدف : هدف از این گزارش موردی، تاکید بر اهمیت توجه به علت زمینه ای ایجاد استفراغ طول کشنده و پرهیز از درمان علامتی به تنهایی بدون انجام بررسی های کلینیکی و پاراکلینیکی برای رسیدن به تشخیص است چرا که می تواند منجر به ایجاد عوارض ناشی از استفراغ طول کشنده و پیشرفت علت زمینه ای مغفول مانده بشود.معرفی بیمار : بیمار شیرخوار پسر ۲ ساله با وزن۹ کیلوگرم که به دلیل استفراغ مکرر و یبوست چندین نوبت توسط والدین مراجعه پزشکی داشته و هربار با درمان های علامتی و سرپایی موقتا بهبود می یافته و مجددا دچار علامت می شده است. در آخرین مراجعه بخاطر عدم کنترل استفراغ و تداوم یبوست و عدم وزن گیری مناسب مورد ارزیابی آزمایشگاهی قرار می گیردکه کم خونی (Hb= ۹ mg/dl)گزارش می گردد و در بررسی تکمیلی برای بررسی علت آنمی ، سطح سرب خون به عنوان یکی از علل زمینه ای آنمی مورد بررسی قرار می گیرد که مقدارآن ۱۰۰mcg/dl گزارش می شود (مقدار طبیعی کمتر از ۵mcg/dl). بیمار بلافاصله بستری و تحت درمان با کپسول دی پنی سیلامین با دوز mg/kg۴ هر ۶ ساعت به عنوان یک Heavy metal chelator قرار می گیرد و پس از ۱۰ روز با بهبود حال عمومی و کنترل علائم استفراغ و یبوست با توصیه به ادامه درمان سرپایی با دی پنی سیلامین مرخص می شود.بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه استفراغ مکرر و مقاوم به درمان حتما علت زمینه ای و مهمی می تواند در بر داشته باشد، در این گونه موارد پزشکان بایستی از درمان علامتی با داروهای مختلف پرهیز کرده و درصدد یافتن علت زمینه ای آن باشند تا از پیشرفت بیماری جلوگیری کرده و به بهبود کیفیت زندگی و رشد و تکامل کودک کمک کنند.
نویسندگان
رسول کرمانی
عضو هیات علمی ، استادیار، متخصص کودکان و فلوشیپ سم شناسی بالینی ،گروه سم شناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، ایران
شیوا صمصام شریعت
متخصص طب اورژانس ،فلوشیپ سم شناسی بالینی،گروه سم شناسی بالینی،دانشکده پزشکی،دانشگاه علوم پزشکی اصفهان ،ایران