آمبولی بعد از جراحی

مقدمه : اعمال جراحی به ویژه آنهایی در نواحی باتکس، لگن و بازو انجام می شود ریسک ایجاد آمبولی را بالا می برد.در طی دوره نقاهت، این ریسک ادامه می یابد زیرا فرد بیمار از تحرک کمتری برخوردار است. هدف : معاینات تمامی سیستم های بیمار و توجه به سایر علائم با وجود علائم دال بر کوویدمعرفی بیمار: بیمار آقای ۲۰ ساله که با علائم پاسخ کلامی کوتاه، ضعف و بی حالی، تب و لرز و تنگی نفس دو هفته پیش. توسط آمبولانس ۱۱۵ (Spo۲:۹۳% T:۳۷.۳ RR:۲۲ PR:۱۱۷ BP:۸۶/۵۶) به اورژانس مراجعه نموده است علائم بدو ورود :با تشخیص احتمالی کووید بستری گردید. سابقه جراحی و پروتز کمر به دنبال تصادف ۱ ماه پیش و مصرف متادون و شیشه دارد. آزمایشات روتین و سی تی اسکن ریه انجام شد. سی تی اسکن بیمار درگیری مبتلا به کووید را نشان داد . بیمار در بررسی های قرار گرفته با دستور متخصص عفونی و بیهوشی به بخش آی سی یو منتقل شده است. به دنبال تاکیکاردی بیمار و آزمایش D_DIMER:۴۶۰ مشاوره قلب انجام شده و با تشخیص PTE هپارین ساعتی برای بیمار شروع شده است. بیمار بعد از دو روز دچار آریتمی و VT و به دنبال آن ارست قلبی شده است. عملیات CPCR انجام گردید که متاسفانه موفقیت آمیز نبود تشخیص فوت بیمار PTE بدنبال عمل جراحی پروتز کمر و تسهیل آن به علت بیماری کووید مشخص گردید.بحث و نتیجه گیری: کنترل علائم هشدارPTE و اخذ سابقه دقیق به محض ورود بیماران با تشخیص کووید در واحد تریاژ در تشخیص زودهنگام عوارض و اختلالات قلبی عروقی مربوط به کووید و جراحی کمک کننده است .

کلیدواژه ها:

آمبولی ریه ، عوارض عمل جراحی