بررسی نقصان حافظه صفات ارجاعی به خود در کودکان مبتلا به اتیسم در مقایسه با کودکان سالم

پژوهش حاضر با هدف مقایسه نقص حافظه صفات ارجاعی به خود در کودکان مبتلا به اوتیسم و سالم صورت گرفت. این پژوهش یک مطالعه­ مقطعی است. که در آن،  ۱۵ کودک مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا با ۱۵ کودک همتای عادی مقایسه شدند. آن­ها به انجام آزمون حافظه صفات ارجاعی (جهت ارزیابی حافظه صفات ارجاعی به­خود) پرداختند. جهت تحلیل داده­ها تحلیل واریانس آمیخته مورد استفاده قرار گرفت. یافته­ها حاکی از آن است که یادآوری و بازشناسی صفات ارجاعی به­خود در گروه عادی به­طور معنی­داری بیشتر از این میزان در گروه مبتلا به اتیسم است. بنابراین نتیجه­گیری می­شود که کودکان مبتلا به اتیسم در حافظه ارجاعی به­خود نقص داشته و در شناخت دیگران و توانایی ذهنی­سازی آگاهی خود از دیگران و متعاقب آن در شناخت خود دچار نقص هستند که این ضعف در به­کار بردن اشتباه ضمایر شخصی، به­کار بردن اسم خاص به­جای ضمیر من برای نامیدن تصویر خود و ضعف در حافظه خودارجاعی که یک پدیده همایند از نقص در ذهنی کردن شناخت اجتماعی است، نمود می­یابد.

کلیدواژه ها:

اتیسم ، حافظه صفات ارجاعی به خود ، تئوری ذهن