بررسی مقدماتی اثربخشی مدل تحولی تفاوت های فردی مبتنی بر ارتباط بر بهبود زبان دریافتی در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مدل تحولی تفاوت های فردی مبتنی بر ارتباط بر بهبود زبان دریافتی در کودکان اختلالات دارای طیف اتیسم انجام شده است. روش: پژوهش حاضر کاربردی و شبه آزمایشی است که با طرح پیش آزمون- پس آزمون یک گروهی اجرا شد. جامعه مورد مطالعه تمامی کودکان ۳-۸ سال دارای اختلالات طیف اتیسم بود که در سال ۱۳۹۵به کلینیک رهگشا در شهر اصفهان مراجعه کردند. از این جامعه شش نفر به روش نمونه گیری در دسترس با توجه به ملاک های ورود و ملاک های خروج انتخاب شدند. مداخله طی حداقل ۲۶ جلسه ۴۵ دقیقه ای، هفته ای دو بار برگزار شد. در این پژوهش از مقیاس درجه بندی اتیسم کودکی، آزمون سنجش رشد نیوشا به عنوان پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. پس از اتمام جلسات درمانی، طی جلسه ای جداگانه پس آزمون انجام شد. برای تحلیل داده ها از آزمون t همبسته استفاده شد. یافته ها. نتایج بیانگر آن بود که درمان بر اساس مدل تحولی تفاوت های فردی مبتنی بر ارتباط به طور کلی منجر به افزایش معنادار (۰۵/۰P≤ ) مهارت زبان دریافتی کودکان دارای اختلال طیف اتیسم شده است. نتیجه گیری: درنتیجه این پژوهش می توان گفت مدل تحولی تفاوت های فردی مبتنی بر ارتباط می تواند اثراتی مثبت بر زبان دریافتی در میان کودکان دارای اختلال طیف اتیسم داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Developmental ، individual-difference ، and relationship-based (DIR) model ، Receptive language skill ، Autism spectrum disorders ، مدل تحولی تفاوتهای فردی مبتنی بر ارتباط ، مهارت زبان دریافتی ، اختلالات طیف اتیسم